Ο φίλος μου

Δημιουργός: Νικηφόρος Μελάς, ΓΡΥΠΑΡΗΣ Μ. ΑΝΤΩΝΗΣ

Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"Αχ! Βρε ψυχή μου πάρε με", μου γνέφει μ’ ένα βλέμμα,
μικρού τσιγγάνου κι άπορου και σπάραξε η καρδιά μου,
«έλα μικρέ!» Του σφύριξα, ν΄ ανέβει από το ρέμα,
σαν σφαίρα ήρθε αδέσποτη να βρει την μοναξιά μου.

Τώρα έχω φίλο κι αδελφό π' ασθμαίνει σαν πατέρας,
τι του 'δωσα; Λίγο νερό και του 'πλυνα το σώμα,
και αντάμα Ήλιο βλέπουμε στο πρώτο φως της μέρας,
κι αντάμα τούμπες κάνουμε στο λασπωμένο χώμα.

Και σεργιανίσαμε μαζί στις γειτονιές του κόσμου,
ώσπου ζηλέψαν τα πουλιά και τό ΄μαθαν οι μοίρες,
κι όταν μια μέρα αρρώστησα και έχασα το φως μου,
έγινες σύντροφος πιστός σαν οδηγός με πήρες.

Μια μέρα… στραβοξύπνησα με δίχως καλημέρα,
περνώ δίπλα στον φίλο μου χωρίς να του μιλήσω,
με κλάμα κι αναστεναγμούς πλαντάζει όλη μέρα,
μα τρέχει και μ’ ασπάζεται την ώρα που γυρίζω.

Με δίχως πόδια άχρηστη στο σπίτι καρφωμένη,
μ’ αυτός ριζώνει δίπλα μου σαν πέτρα με χορτάρι,
αντί να κλαίει μου γελά μια εντολή προσμένει,
να αρχίσει παιχνιδίσματα την πίκρα να μου πάρει.

Μα που έμαθε να αγαπά στο ρέμα που ανατράφει;
Πως τέτοια πίστη ακλόνητη και αληθινή στον φίλο;
Που σπάνια την βρίσκουμε στ’ ανθρώπινο σινάφι,
εγώ την βρήκα ευτυχώς ή δυστυχώς στον σκύλο.

Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2018