Πεπρωμένο

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τον καιρό στο γύρισμα των χρόνων
Οι στάλες σαν πέφτουνε
Από το στόμα ασώπαστα κυλάει τραγούδι
Την ηδονή και μες στα σπλαχνα μαστορεύει
Γέλιο γλυκό το ερωτικό μεθύσι
Ύστερα λύνει τα φρικτά δεσμά
Το μάτι ολούθε στρέφει
Ξέπρωτα σε σκέψη βαθιά
Και στα εξαίσια έργα
Σ'ολάνθιστα τραπέζια
Και σε χορούς ερασμιους.
Μα θέλω καλός να είμαι
Με λόγια και διάθεση
Χύνω απ το γλυκόπιοτο κρασί
Πανένδοξες κάνω σπονδές
Πράξεις σεμνές και το μυαλό χαρίζεται
Στη θέληση σου στέκει
Ζωή να δίνεις να αφαιρείς
Σημάδι που χαρά γεννάει
Και σταματάει τη φρίκη.
Νεφέλη ολόπυκνη γύρω μου ξεκινάει
Και γύρω μου σκορπιέται
Διάβηκες ή θάρθεις
Και τώρα κι ύστερα

Την αλήθεια συνταιρίαζω
Αρχίζω να μιλώ
Και πέρα παντού φωνή δονεί
Με θάρρος τι άλλο να κάμω
Να συμβούν
Οσα είναι πεπρωμένο
Αφεύγατη βαστάζει μια ανάγκη
Το ζώνει και του βάζει
Καλύπτρα κεντητή
Θάμα να το κοιταζεις
Μα φεύγει η ζωή με δακρυσμένα μάτια
Πάει κι αυτή καλία της κατ’ανέμου
Κάτω από καποια δαφνούλα φουντωτή
Θα βρώ τη λαλέουσα πηγή
Και λάλο το νερό
Χωρίς να το ζητήσω
Να ζήσω κάποτε
Τι θα απολαύσω
Τον καιρό που διάβηκε τον ξέρω
Τον άλλο πούμεινε
Και πούχω να περάσω;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2018