Χρυσάνθεμα... ρόδα

Δημιουργός: Goldy

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα μάτια θλιμμένα γιατί αντικρίζουν
Το χώμα υγρό, νωπό, νοτισμένο.
Κοιτάζουν τα δέντρα που αγέρωχα στέκουν
Στο γκρίζο τοπίο, το θαμπό, το κρύο.
Τα φύλλα θροϊζουν, γλυκά τραγουδάνε
Με όμορφα λόγια σ΄άλλους κόσμους σε πάνε...

Το κορίτσι απλώνει τα χεράκια απαλά
Ψηλά να πετάξει, να βρει ζεστασιά.
Η ανάσα του ακούγεται να ζητά προστασία
Και ύστερα χάνεται... ελπίδα... καμία.
Τα χέρια αγκαλιάζουνε χρυσάνθεμα, ρόδα
Παντού τα σκορπίζουν με δάκρυα και ιδρώτα.

Τα βλέφαρα κλείνουν μαζί με αναμνήσεις
Ο πόνος κυριεύει γλυκά τιε αισθήσεις.
Χείλια που καίνε απ΄της θλίψης τα δάκρυα
Πόδια που τρέμουν, λυγίζουνε άγρια.
Κορμί που συσπάται στο υγρό πάνω χώμα
Καρδιά που ραγίζει γιατί υπάρχει, ΑΚΟΜΑ!-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-08-2006