Στο πρώτο μου φτερούγισμα

Δημιουργός: Γεδεών, Γιάννης Μαυρόγιαννος

Χαιρετώ όλη την όμορφη παρέα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο πρώτο μου φτερούγισμα

Μάνα σαν ήμουνα μικρός μου ‘πες να μεγαλώσω
να γίνεις άντρας μ’ έλεγες και να σε καμαρώσω.
Να γίνεις σαν τον αετό ν’ ανοίξεις τα φτερά σου
να κάθομαι να σε κοιτώ να νιώθω την χαρά σου.

Τα χρόνια μάνα πέρασαν έχω πια μεγαλώσει
μα τα φτερά του αετού μου τα ‘χουν τσαλακώσει.
Στο πρώτο μου φτερούγισμα άνοιξα τα φτερά μου
είδα τον κόσμο από ψηλά κι’ έχασα την χαρά μου.

Στο πρώτο μου φτερούγισμα φοβήθηκα τον κόσμο
που μου ‘δωσε την αψιθιά κι’ εγώ ζητούσα δυόσμο.
Μανούλα μου τα βόλια τους μου σπάσανε την πλάτη
κι’ αντι να ρίξουν βάλσαμο μου ρίξανε αλάτι.

Πάνω στην κάθε μου πληγή ο πόνος μεγαλώνει
είναι σαν φλόγα σαν φωτιά και στο κορμί μ’ απλώνει.
Πόσο ποθώ μανούλα μου μικρό παιδί να γίνω
μες την ποδιά σου να κρυφτώ
την αγκαλιά σου να γευτώ
κοντά σου πια να μείνω.

Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
21-10-2018

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2018