Την ώρα πού 'γερνε ο ήλιος

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ώρα πού ‘γερνε ο ήλιος

Ήταν απόγευμα.
Την ώρα πού ‘γερνε
ο ήλιος προς τη δύση του.
Κι όμως,
σαν μια ανατολή να κρυφομπήκε
απ’ το κλειστό παράθυρο.
Μού μίλησες.
Την ώρα πού ‘γερνε ο ήλιος
προς τη δύση του.
Κι ήταν οι λέξεις μουσική
κι ήταν οι λέξεις νότες.
Μού μίλησες.
Κι ήταν τα λόγια γιασεμιά
που ένας αγέρας τά ‘φερε
πάλλευκα στην καρδιά μου.
Μού μίλησες.
Χωρίς την έγνοια των πολλών
και των ανούσιων λέξεων.
Δίχως φτιασίδια ψεύτικα
στην άκρη των γραμμάτων.
Κι άκουγα ό,τι μού ‘λεγες,
με δίχως τη φωνή σου.
Και τά βλεπα τα μάτια σου
κι ας ήσουν μακριά μου.
Μού μίλησες.
Κι ήτανε σαν να φίλησες
τον πόνο στην πληγή του
κι ο πόνος εκοιμήθηκε
και ξύπνησε αγάπη.
Ήταν απόγευμα.
Την ώρα πού ‘γερνε ο ήλιος
προς τη δύση του.
Κι ύστερα,
έτσι ήσυχα εφάνηκε η νύχτα.
Τις λέξεις ντύθηκα
κι αποκοιμήθηκα
μ’ ένα σου βλέμμα αγκαλιά
κι ας ήσουν μακριά μου.


Ελένη Σωφρονίου Στρατή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-10-2018