Εκτασεις αισθησεων

Δημιουργός: psevdonymo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Είναι εκείνη η υπέροχη λάμψη στα μάτια σου.
Είναι εκείνη η υπέροχη γεύση στα χείλη σου.
Είναι εκείνη υ υπέροχη που εκπέμπεις αίσθηση,
που μονομιάς μ’ οδηγεί στην πιο ωραία παραίσθηση…
και το υπέροχο άρωμα που ΄χεις στα μαλλιά σου!

Είναι το υπέροχο ρίγος που νοιώθω στο βλέμμα σου,
και το βελούδινο χάδι που έχεις στα χέρια σου.
Είναι που φτάνει αμέσως σε κάθε μου κύτταρο
η εξουσία που με κάνει μικρό κι αδύναμο.
Είν’ η δική σου απόλυτη κυριαρχία τελικά !

Γύρω μου χιλιάδες αγάπες, χιλιάδες έρωτες,
μα όμως, σα τον δικό σου δε βρήκα ουδέποτε.
Δίχως αρχή. Δίχως τέλος. Να μην έχει σύνορα,
σα τόξο ουράνιο που χάνεται στον ορίζοντα.
Πώς να χωρέσει στο σύμπαν που φαίνεται τόσο δα μικρούλι;

Μέσα στο άπειρο, πάθος διάπυρο. Φλέγεται…
Πώς να μιλήσω γι’ αυτό που με λόγια δε λέγεται;
Πού να χωρέσει που δεν έχει άκρες και όρια;
Μόνο σε μια καρδιά που να είναι πελώρια.
Μόνο σε μια καρδιά όπως είναι η δική σου…

Έσβησε ο κόσμος τα φώτα και αποκοιμήθηκε.
Όνειρα, κι άλλα παρόμοια, όλα τ’ αρνήθηκε.
Πώς να ξεφύγει απ’ τη μοιραία, ο άμοιρος, μοίρα του;
Καταδικασμένος να βράζει μες την αλμύρα του.
Όμως εγώ έχω εσένα… και μένω ονειροπόλος.

Ήρθε η νύχτα μου δίπλα μου να ’ναι παρέα μου.
Ήρθες μαζί της κι εσύ και θρονιάστηκες μέσα μου
και με πλημμύρισες με μια θάλασσα έκστασης.
Το μεγαλείο σου στην πιο ωραία του έκφραση,
που ξεδιψάει και πλένεται με των δακρύων μου το δέλτα…

Δε μου αξίζει, το ξέρω, μια τέτοια απόλαυση
μα σ’ ευχαριστώ που μου προσφέρεις μια τέτοια απόδραση.
Τώρα μου μοιάζουν να είναι μικρά και ασήμαντα
μέχρι και τα πιο μεγάλα του κόσμου προβλήματα.
Στο μαυροπίνακα του νου μου, μοιάζουν μ’ αστεία ζωγραφιά μου…

Η ομορφιά, όλο χρώματα και όλο σχέδια,
Στην πιο αθώα κι αγνή παιδική σου αφέλεια.
Με ένα γέλιο που θέλω στο στόμα σου μόνιμο,
ένα χαμόγελο αιώνιο και κατακκόκινο
και μ’ ένα σμήνος φιλιά να πετούν στο πρόσωπό σου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-08-2006