Ξυλοδαρμος

Δημιουργός: ΜΑΡΙΝΑ -ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε βράδυ έρχονται στον ύπνο μου
Σηκώνουν τα σκεπάσματα και με ρίχνουν από το κρεβάτι
Με χέρια τεταμένα που καταλήγουν σε γροθιές
Με πρόσωπα άγρια, πολεμόχαρα
Αρχίζουν και γρονθοκοπούν τα έναστρα κλειστά μου μάτια.

Κάθε βράδυ με ζώνει μια υγρή απελπισία
Κολλάει πάνω μου όπως στο μούχρωμα η πάχνη του χειμώνα
Δεν θα καταφέρω, δεν θα μπορέσω να ξεφύγω
Δεν θα προλάβω να προστατέψω τα άστρα
Που φωλιάζουν κάτω απ΄ τα κλειστά μου βλέφαρα.

Σηκώνομαι τα πρωινά με μελανιές
Με τις τριανταφυλλιές δαγκωνιές που αφήνουν τα δόντια τους
Σπιθαμή προς σπιθαμή ψηλαφώ τη σάρκα των άστρων
Μη και βρω πως θανάσιμα έχουν πληγωθεί
Μη και διαρρεύσει η ζωή τους απ’ την ελάχιστη οπή των βλεφάρων.

Κάθε πρωί με την ίδια αγωνία
Ως πότε, ως πότε θα με τιμωρούν
Τι θα συμβεί αν οι δυνάμεις μου με εγκαταλείψουν;
Τι θα απογίνουν οι έναστροι ουρανοί
Που κοιμούνται κάτω απ’ τα κλειστά μου βλέφαρα;

Αναρωτιέμαι ψηλαφώντας τις σφραγίδες τους στο δέρμα.
Πότε θα καταλάβουν; Πότε θα με αφήσουν; Πότε θα φύγουν;
Ανούσιος πια ο θυμός τους που κάθε βράδυ ξεπληρώνω
Για όσα δεν έκανα, για όσα δεν πρόλαβα.
Ως πότε, ως πότε πια θα με εκδικούνται οι ζωές που δεν έζησα;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-11-2018