Η νύχτα των ανθρώπων

Δημιουργός: Νέτα-σκέτα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν βρεθώ μες των ανθρώπων την παρέα,
σε λίγο αρχίζει η ψυχή μου κι αλυχτά,
όπως ο λύκος που ουρλιάζει στο σκοτάδι
και θρυμματίζει της νυχτιάς την σιγαλιά


Σαν με κοιτάζουν με τα άδεια τους τα μάτια,
λες κι έχει σβήσει από μέσα τους το φως,
όπως τα σύννεφα που κρύβουνε τα άστρα,
νιώθω μαυρίζει κι ο δικός μου ουρανός

Από τη νύχτα τους γυρεύω ν'αποδράσω,
όπου φεγγάρι και αστέρια δεν χωρούν,
ψάχνω πηγές να σκύψω και να ξεδιψάσω
και από πάνω τα πλατάνια να θροούν

'Οταν βρεθώ χωρίς να θέλω με ανθρώπους
κι ανούσια αρχίζουνε ευθύς να συζητούν,
νιώθω πως σύννεφα μου σκιάζουνε τους τόπους
και γύρω κάργες ασταμάτητα πετούν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2018