Ανθός του πόθου

Δημιουργός: john_karaha, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΝΟΣ

Η Αλήθεια είναι ολόλαμπρο άστρο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανθός του πόθου

Ω Ανθέ μου.
Προσεύχομαι στα μικρά πουλιά,
χαίρομαι τα αχτένιστα λιθόστρωτα,
και ακούω το βιολί της πεταλούδας.

Η σκέψη κατάντικρυ στο νέο ταξίδι,
και το βελούδινο βλέμμα της Ρηνιός.

Μια μουσική περνούσε, ο ήχος τρέμιζε,
ώσπου μια μαβιά μνήμη,
στροβιλίζεται ανάμεσα μας.

Η καρδιά μας χαρταετός,
τα μάτια μας μεγάλωσαν τόσο,
που μπήκαν στο ζωγραφιστό
κάδρο του ήλιου.

Αρώματα δροσιάς συντηρούν
την ατέλεια του όνειρου,
στα χείλη αναπαύεται η φλογέρα
με το φορτίο της μέθης,
που θα πλανεύει
την τρικυμία του φθινοπώρου,
εξαργυρώνοντας
το νόμισμα της χαράς.

Ω χρυσαφένιο καλοκαίρι,
στα γυμνά σου ιστία,
πλέκεις τα μαλλιά της.

Ο λυρικός άνεμος λούζει
την τρυφερή της καρδιά,
και ανθεί το μειδίαμα
που φωσφορίζει το διαμαντένιο
φόρεμα της νιότης.

Το αγκάλιασμα οδοιπορεί
στην φωταψία της ομορφιάς
εκεί καταθέσαμε τον αντίλαλο
του λυγμού μας,
εκεί μαζέψαμε της ανύποπτες
παιδικές σκέψης,
εκεί ο πολυμήχανος έρωτας
μούσκεψε με νάμα τον άρτο
από τα αρραβωνιάσματα,
που χάρηκες το σάλεμα
της τρυφερή σου στάσης.

Μια γλαυκή φωνή, παραδόθηκε
στο θείο δώρο της ερωτικής
σειρήνας,
γυμνή κάτω από τ΄ άστρα,
φτερούγισες σαν άσπρο φως,
παραδομένη, άνευ όρων και ορίων.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2018