παράξενο παιδί

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αλλάζουν γύρω οι άνθρωποι σαν του φιδιού το δέρμα
κι αλίμονο σ’ όποιον κοιτάει μπροστά
κι εγώ που είχα τη θάλασσα στο βλέμμα και στο αίμα
δεν θέλησα να πλεύσω στ’ ανοιχτά

κι αν ήταν το ταξίδι μου δυο βήματα όλο κι όλο
το έζησα με σώμα και ψυχή
ποτέ δεν το μετάνιωσα που αρνήθηκα το ρόλο
να παίξω του τρανού ταξιδευτή

Γκρεμίζονται τα σύνορα, και πέφτουν απ’ τα βάθρα
ειδώλια του χαλκού και του πηλού
και με ρωτάς: τι καρτερείς σ’ αυτή τη αποβάθρα;
-προσμένω όσα θα ‘ρθουν από αλλού

Μη μου ζητάς εξήγηση, εξήγηση δεν έχω
πάντοτε ήμουν παράξενο παιδί
τη μια από ατόφιο σίδερο την απονιά ν’ αντέχω
την άλλη από βαμβάκι και γυαλί

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2018