Του Έρωτα το δάκρυ

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένας καημός με σιγοκαίει
και μου μαραίνει την καρδιά.
Από μιά θλιβερή βραδιά. .
που είδα τον Ερωτα να κλαίει.

Στου πέλαγου έστεκε την άκρη
με μαζεμένα τα φτερά.
Κι από τα μάτια τα θολά. .
σταλαματιά έπεφτε το δάκρυ.

Δεν τόλμησα να τον ρωτήσω
μηπως και μάθω το γιατί.
Σαν άφυλλο έμεινα δεντρί. .
κι έψαχνα τόπο να πατήσω.

Ρώτησε όμως το φεγγάρι!
Έρωτα φίλε γιατί κλαις ;
Δείξε του πόνου τις ουλές. .
μπας και η αύρα, σου τις πάρει.

Σκούπισ' ο Έρωτας το δάκρυ
κι είπε με γοερή φωνή!
Φεγγάρι φίλε εδώ στη Γη..
κάποιοι σκοτώνουν την αγάπη

Κι οταν πεθαίνει μια αγάπη
μιά δέσμη χάνεται από φώς!
Γίνετ' ο κόσμος πιο κρυφός. .
και η ζωή γεμίζει δάκρυ.

Το βράδυ αυτό μ'εχει στοιχειώσει!
Να'βρω γαλήνη δε μπορώ.
Γιατί φοβάμαι πως κι εγώ. .
Κάποια αγάπη έχω σκοτώσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-11-2018