Που σφρίζει το μεμέντζουλο

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Μες στα καυτά αναφιλητά, που 'χει το δάκρυ ουσία και τρίζουν οι πατημασιές, ξυπόλητη μου φλόγα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left] [B] [I]

. . . *~* Που σφρίζει το μεμέντζουλο *~*
Λάμπεις στο γλυκοχάραμα, που σε χαϊδεύει ο ήλιος
αχτίδα της ανατολής
χαμόγελο της φύσης!
Που λαχταρά ο φτερωτός, να σ' έχει στη φωλιά του
να παίζουν με τ' αστέρια του
τ' ανασκιρτήματα σου!
Ν' απλώνει τις φτερούγες του, να πλάθει τ' άρωμα σου
στου κόρφου σου τα τρίκορφα
στο πορφυρό σου χάδι!
Που κέντησαν οι μάγισσες κι αφήσανε σημάδι
να νιώθω την ανάσα σου
στο καρδιοφίλημα σου!
Το νάζι, τη σαγήνη σου, τη φλογερή ματιά σου
τον μόσχο απ' τ' αμπέλι σου
του στέρνου τον ιδρώτα!
Ν' ανοίξει το γαρίφαλο, ανάφλα στον χειμώνα
που το ζητούν οι μέλισσες
τον μίσχο σου να νιώσω!
Μες στα καυτά αναφιλητά, που 'χει το δάκρυ ουσία
και τρίζουν οι πατημασιές
ξυπόλητη μου φλόγα!
"Ιέρια μου εθιστική", πάθος μου μεταξένιο
μοσχοβολιά ερωτική
σ' ιεροτελεστία!
"Που σφρίζει το μεμέντζουλο", στης κουμαριάς τα φύλλα
κόκκινο, μ' εύρωστο ελκυσμό
της πεθυμιάς ο πόθος!
. . . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2018