Μετά το ξεπαρθένεμα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Μετά το ξεπαρθένεμα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Μετά το ξεπαρθένεμα</b><p>Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>                                                                                                            ΜΕΤΑ ΤΟ ΞΕΠΑΡΘΕΝΕΜΑ<br />
<br />
                                                                                                          Την παρθενιά, η Σεβαστή,<br />
                                                                                                          πριν λίγο, είχε χάσει,<br />
                                                                                                          και τώρα είν' γονατιστή<br />
                                                                                                          μπρος στο εικονοστάσι:<br />
<br />
                                                                                                          Βόηθησε, Παναγίτσα μου,<br />
                                                                                                          έγκυος να μη μείνω.<br />
                                                                                                          Σκέψου τα όσα τράβηξες<br />
                                                                                                          με κείνονε τον Κρίνο.<br />
<br />
                                                                                                          Ως η κοιλιά εφούσκωνε<br />
                                                                                                         - να το σκεφτώ δεν θέλω-<br />
                                                                                                          σε κυνηγούσ' ο Ιωσήφ<br />
                                                                                                          κραδαίνων το...σκαρπέλο.<br />
<br />
                                                                                                          Σίγουρα θα σε σκότωνε<br />
                                                                                                          αν τού ΄χες κάνει κόρη.<br />
                                                                                                          Στάθηκες όμως τυχερή <br />
                                                                                                          και τού 'κανες αγόρι.<br />
<br />
                                                                                                          Αυτά αν αναλογιστείς<br />
                                                                                                          θα λυπηθείς κι εμένα<br />
                                                                                                          φροντίζοντας να φαίνομαι<br />
                                                                                                          Παρθένα μου,..παρθένα<br />
                                                                                                                  --------------<br />
                                                                                                          Η Σεβαστή βαθιά πονεί.<br />
                                                                                                          Αρχίνησε να κλαίει<br />
                                                                                                          και της εφάνει πως φωνή<br />
                                                                                                          ακούστηκε να λέει:<br />
                                                                                                <br />
                                                                                                          Κορίτσι μου, σε συμπονώ,<br />
                                                                                                          καθώς και 'σύ εμένα.<br />
                                                                                                          Θα κάνω ότι δύναμαι<br />
                                                                                                          να φαίνεσαι παρθένα<br />
                                                                                                          Σταμάτα, πια, τα κλάματα,<br />
                                                                                                          υπάρχουνε και...ράμματα.<br />
<br />
                                                                                                          Όταν σκέφτηκε το ράμμα<br />
                                                                                                          εσταμάτησε το κλάμα.<br />
                                                                                                          Έκαμ' ούτω εν τω άμα<br />
                                                                                                          η Παρθένος κι άλλο θάμα!<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-12-2018</td><td valign=top></td></table><br />