Νοσταλγία

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Γράφτηκε στις 8.12.2018

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι τ’ άστρα, το φεγγάρι,
είναι το νησί,
το βιολί με το δοξάρι,
που ’παιζες εσύ.
Που δε μ’ άφησαν καθόλου
ν’ αποκοιμηθώ,
να χαθώ στ’ ουράνιου θόλου,
το βαθύ βυθό.

Λένε, πως θα γυρίσεις,
ύστερα από καιρό,
να πιεις της κρύας βρύσης,
το γάργαρο νερό.

Ποια νεράιδα, ποιο τελώνι,
μού ’κλεψαν τον νουν
και του πόθου ανθούν οι κλώνοι,
δέντρο να γινούν;
Κυπαρίσσι και πλατάνι
και γλυκομιλιά,
στων χειλιών σου ν’ αμαρτάνει
τα γλυκά φιλιά.

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-12-2018