Ανθρωποι μοναχικοί

Δημιουργός: Ίμερος, Μιχάλης Κάρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρίσκω ένα γύρω μου
μοναχικούς ανθρώπους
κορμιά βασανισμένα
από καιρούς και τόπους

έχουνε βλέμμα απλανές
το δέρμα στεγνωμένο
κάθε τους βήμα ασταθές
το σώμα αποστεομένο

στο βάθος των ματιών
μια σπίθα αργοπαλεύει
σε σκιές κάποιων παιδιών
τα πρόσωπα θωπεύει

Σε κάθε τους βήμα η οργή
σ' Αυτόν ή κάποιον φίλο
που χάθηκε μεσ' την αυγή
τον βρήκαν σαν το ξύλο

όνειρα δεν κάνουν πια
μήτε για την άλλη μέρα
τι κι αν ερθεί πρωτοχρονιά
γι άλλους θα 'χει αέρα

Τα στολίδια τα κοιτούν
και δεν τα βλέπουν
μα με τον κόσμο απορούν
και τις σπρωξιές αντέχουν

Κάποιος με κοίταξε βαθειά
Στα μάτια και με κρίνει
μπορεί να έχεις μια φωτιά
μα μονάχος έχεις μείνει.


Αν θέλεις να σχολιάσεις κανε το με λέξεις και όχι με φατσούλες...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-12-2018