Στο μανουάλι, αγιοκέρι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σήμερα γράφω...κάτι για παιδιά...έτσι μου βγήκε..μα θαρρώ όλοι παιδιά είμαστε μέσα μας, σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο τζάμι ήρθε ένα πουλί
και κρύωνε το ορφανό
καλό μου, είπα με φιλί
κρατάς γαλάζιο ουρανό.

Θαρρώ, σπουργίτι ήτανε
μίλησα...πως του μοιάζω.
Βροχή κι` αγιάζι είχανε
τα μάτια του κοιτάζω.

Μια ηλιαχτίδα έφτασε
λίγο να το ζεστάνει,
μια θύμηση προσπέρασε.
Λαμπρής ένα φουστάνι.

Σαν τρομαγμένο με κοιτά
του μίλησα με αγάπη.
Ψιθύρισα, να μην ρωτά
για το δικό μου αγκάθι.

Μπορεί...και να` ταν περιστέρι
ήρθε με μήνυμα χαράς
τη λευτεριά να φέρει.
Υψώσου, καλό μου να πετάς.

Μια Αλκυόνη ήρθε στο τζάμι
που έχασε την θάλασσα.
Της είπα, πως ροδάμι
είν η ζωή που χάλασα.

Όμορφη σαν τ` αστέρια
είχε χρώματα, θαλασσιά
κι άπλωσα τα χέρια
στο γέρμα, ζεστασιά.

Τσιπουριανάκι ήταν μικρό
κρύωνε, Θεέ μου, τόσο!
Κι είχα ένα ψίχουλο Ουρανό
με την ψυχή να δώσω.

Στους τσιπουργιάνιδες της γης
που` ρχονται στην αυλή μου
μια θύμηση, νωπής πληγής.
Ήλιε και Ροδαυγή μου.

Το σπουργιτάκι, η αλκυόνη
τα μικρά τσιπουργιανάκια
που` ρθανε απόψε στο μπαλκόνι.
Με Λαμπρής τα λουστρινάκια!!

Ζεστά να ειν τα πουλιά της γης
να` χουν κόρφο και ταίρι.
Αχτίδα, αγάπη της πηγής
στο μανουάλι, αγιοκέρι.

18-12-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2018