Γυρεύω ανεμόμυλους

Δημιουργός: zari.kardias, ♥Νίνα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψάχνω έναν ανεμόμυλο παλιό, λησμονημένο
την αντοχή του ζήλευα στους ανεμο-καιρούς
Τον θεωρούσα πάντοτε σαν δράκο μαγεμένο
που της καρδιάς μου φύλαγε κρυμμένους θησαυρούς

Έλεγα πως θα έραβα άσπρα φτερά στους ώμους
και έτσι θα έφτανα ψηλά σ΄ εκείνη την κορυφή
γιατί ήμουν πάντα σίγουρη στον ανεμόμυλό μου
το αερικό του απρόσμενου έρωτα… κατοικεί.

Μα ένα βράδυ μέθυσε ο αγέρας στο ποτήρι
και πνίγηκαν τα μάτια μου σ΄ εκείνο το κρασί
Μες στην καρδιά μου ατρύγητο έμεινε το χατίρι
του έρωτα το αερικό… πως ήρθε… να με βρει…

Δεν ήταν άνεμος αυτός που την καρδιά δροσίζει
ήταν βοριάς που χάραξε στο όνειρο πληγή
Η παγωμένη ανάσα του δάκρυα ζωγραφίζει
σαν άμμο όλα τα «γιατί»… σκόρπισε στη σιωπή

Γυρεύω ανεμόμυλους σε βράχους και αγκάθια
μα της αγάπης τα φτερά έχουνε πια σκιστεί
Και το ποτήρι το κρασί που πνίγηκαν τα μάτια
θα το αφήσω να χυθεί …σ΄ εκείνη την κορφή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2018