Είδαμε τα πουλιά, ένα σμάρι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, όταν γερνάς έχεις χρόνο....να σκέφτεσαι και να γεμίζεις άσπρα χαρτιά, να είστε καλά να έχετε ζεστασιά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χίλιους χρόνους περάσαμε
να βρούμε μια αξία
κλάψαμε και γεράσαμε
κι` όλο γύρω τοιχεία.

Με την ψυχή στο στόμα
στην χωματένια σκάλα.
Στο αχυρένιο μας το στρώμα
που ήταν τα μικρά, μεγάλα.

Και δείξαμε στον ήλιο
κάλπικο ένα δαχτυλίδι...
μ` ένα χαρτί Βασίλειο
φτιάξαμε ένα στολίδι.

Σκάψαμε μες το χώμα
για μια ρίζα βασιλικό
κι είπαμε, λίγο ακόμα
θα βρούμε το θεό.

Στα σύρματα κρεμάσανε
την αθωότητα μας όλη
και την αγάπη δώσαμε
στην τσιμεντένια πόλη.

Ψάχναμε δυο αχτίδες
φως να` χει η οικουμένη
στις λιγοστές μας ελπίδες,
σ` ότι δεν μας πεθαίνει.

Να βρούμε μια αξία
ν` αντέχει στο σκοτάδι
σ` ένα φιλί, θυσία.
Δεν έχει η πλάση χάδι.

Μετρώντας τα τρελά πουλιά
γατζωμένοι στο σύρμα.
Ψίθυρος έγινε η μιλιά.
Για να φωνάζει κρίμα!

Ψάχναμε ένα τόπι χρυσό
κι` απλώναμε τα χέρια
μια σταύρωση σαν το Χριστό
στο βράχο, φως στα καντηλέρια.

Χίλιους χρόνους περάσαμε
κι αγκίλωναν τ` αγκάθια
χρυσό μπρισίμι φτιάξαμε
να` χει η ζωή μας, άνθια.

Μια αξία η ζωή μας όλη
σ` ένα ματσάκι γιασεμί
η ροδιά μας στο περβόλι
έχει ανθάκια κοραλί.

Μ` αγιόκλημα, θυμάρι
με δεντρολίβανο και δυόσμο
Είδαμε τα πουλιά, ένα σμάρι
να σκεπάζουνε το κόσμο.

21-12-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2018