Αγάπη μου πανέμορφη

Δημιουργός: Λύχνος του Αλλαδίνου

Επέστρεψα στιχοσύντροφοι! Το ίδιο λευκός αλλά πιο χαρούμενος, (συνάντησα και μια νεράιδα που μου πήρε το παλιό μου όνομα "Sinnay" και μου έδωσε ένα νέο..) Αφιερώνω το παρακάτω τερατούργημα στην μεγάλη μου αγάπη, που με ταλαιπωρεί και με πληγώνει...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσ' της γαλάζιας θάλασσας
Το κύμα φτερουγίζω,
Και βλέπω μέσ' τα μάτια σου
Ένα μικρό πουλί.

Μην είναι τσίχλα , κότσυφας ;
Τι είναι δεν γνωρίζω,
Μην είναι τρυποκάρυδος ;
Μην είν' folie - folie ;

Απέραντα τα φρύδια σου
Τα μάτια σου σκιάζουν,
Σου δόθηκαν απλόχερα
Οι τρίχες , το μαλλί.

Μα σαν τα συμμερίζομαι
Σαν κάποιου άλλου μοιάζουν,
Ωσάν τον γέρο του Μωριά
Και του Καραμανλή.

Τη μύτη σου ζωγράφισε
Κάποιος σαν καταρράχτη,
Ωσάν το βράχο αγέρωχα
Το πέλαγο θωρεί.

Κι ακόμη απ' το ηφαίστειο
Κι αν βγει λάβα και στάχτη,
Αυτή εκεί αδιάφορα
Τα γυαλιά σου συγκρατεί.

Τα αυτιά σου μου θυμίζουνε
Της άνοιξης τα κρίνα,
Σαν παίρνουν και ωριμάζουνε
Αρχές καλοκαιριού.

Και μοιάζουν στην ευλύγιστη
Μικρούλα μπαλαρίνα
Που κράμπα έχει στο μηρό
Τ' αριστερού ποδιού.

Το στόμα σου, τα χείλη σου,
Χιλιοτραγουδισμένα,
Απ' τις κυράδες του χωριού
Μέχρι το βασιλιά.

Παντού για αυτά όλοι μιλούν
Στα ντόπια και στα ξένα,
Και λεν όλοι πως μοιάζουνε
Σαν πατημένη ελιά.

Τα δόντια σου περίτεχνα
Σμιλέψανε οι γλύπτες,
Και αστράφτουν και τυφλώνουνε
Όταν χαμογελάς.

Χρυσό και σμύρνα σου 'βαλαν
Μέχρι τους φρονιμίτες
Κι όλοι δρόμο αλλάζουνε
Σαν κάνεις πως μιλάς.

Ω λατρεμένη αγάπη μου
Μεγάλη η ομορφιά σου
Σε βλέπουν και παγώνουνε
Νερό σαν κουβαλάς.

Κι αν είν' τα πόδια σου στραβά,
Πεσμένα τα βυζιά σου
Της μοίρας μου ήσουν τυχερό
Αγάπη μου …Ελλάς !!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-08-2006