Η Ιθάκη δεν θέλει μόνο ένα κερί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σιγά....να μην έχω την απαίτηση να διαβάσετε το ψυχοπονιάρικο! ευχαριστώ πάντα πάρα πολύ όλους σας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν έρθει η ώρα να διαλέξεις
με ποιους θα πας
και ποιους, θ` αφήσεις.
Γυρνάς πίσω στις μνήμες....
Σ` εκείνη την κούκλα που ποτέ δεν είχες
στα λουστρινάκια της Λαμπρής, που τόσο τα ζήλεψες
στ` άδεια σπιτικά που περιπλανήθηκες.
Δίχως ζεστασιά, με μια λάμπα να κρέμεται στο ταβάνι
με τοίχους άδειους, χωρίς μια ζωγραφιά.
Στην ερημιά των παιδικών σου χρόνων
κι` η μάνα πάντα στο μεροκάματο.
Την έψαχνες χίλια χρόνια
νιώθοντας, μια σταλιά παιδί!!
Του κόσμου τη συμπόνια!!

Σαν έρθει η ώρα να διαλέξεις....
Τ` άδειο τραπέζι, τ` άδειο ντουλάπι
ένα τσεμπέρι μαύρο, να σε πνίγει
και...να μην ξέρεις γιατί!!!
Στο σπίτι του θείου Ηλία, είχε καλούδια
κι` είχες και εσύ καλό φαί!
είχες και εσύ οικογένεια.
Για να μερώνουν οι πληγές....
κι` όλο μάνα, μάνα!
Στη ράχη στη μουριά.
Με την Αμερικάνικη συμπόνια στα κουτιά!
που` λεγαν, /τα ορφανά τα καημένα/
Κι` ένοιωθες ότι περισσεύεις!
Ήσουν μια λάθος γέννα!!!!

Εκει, στις πέτρες στα στουρνάρια
έμαθες τι είναι το Σχολειό!
τι όμορφα που είναι τα γράμματα!
Απόκτησες και συ ένα όνομα
κι` έλαμπε η μάνα, έλαμπε.
Για όλα τ` άριστα 10 και περνούσαν οι καιροί.
Έλεγε ο δάσκαλος...η Γιωργία..
Όταν με δίψα μάθαινες για την πατρίδα
όταν στις παρελάσεις, στη μικρή πλατεία.
Πάντα εσύ κρατούσες την γαλανή!
Και τράνευες και ψήλωνες
με τον Κολοκοτρώνη!!!!!!!!!!!
Ήτανε σκοτεινοί οι καιροί!
Μα εσύ, είχες αλώνι.

Σαν έρθει η ώρα να διαλέξεις.....
Στους λερούς τους μεγάλους τους δρόμους
της επαρχίας οι λύκοι!!
Αλυχτούσαν! μα δεν το` ξερες
Κι` έψαχνες πάλι τη μάνα
στο εστιατόριο στο σταθμό, που μύριζαν τόσα φαγητά!!
Μια μερίδα πλατάρια, κοκκινιστά με ρύζι!!!
Κι` όταν έρχονταν οι βραδιές..
Στο όμορφο κλαράκι
πέσαν χίλιοι βάρβαροι
και πεντακόσιοι Δράκοι!!!

Κι` ήρθαν καιροί πιο σκοτεινοί
που πλήρωνες και πλήρωνες!!!
Ένα τίμημα μεγάλο!
Στης ερημιάς σου τη ψυχή
στις υγρές γειτονιές
στα δεκαεφτά τα σπίτια!
Να μάθεις κι` εσύ γράμματα
να γίνεις κι εσύ κάτι!!!
Γράμματα, τα σπουδάγματα!
Στην ερημιά, στην αγορά
Επαρχία Καλαμάτας
ήσουν σπουργίτι μοναχά!!
Σαν σου πήραν τη χαρά.

Σαν ήρθε η ώρα να διαλέξεις....
Δεν τα θυμάσαι τ` αγαθά!!!!!!!!!!
που απόκτησες με κόπο...
σαν την μάνα δεν έψαχνες πια
και...ψόφησαν οι λύκοι.
Είχες δικό σου όνομα και σπίτι!
Είχες ζωγραφιές στο τοίχο!
γίναν οι λάμπες!! παρελθόν.
Στο ταβάνι, γυμνές και μόνες
κι` ας κρύωνες!! τόσο πολύ!!
Όλους της ζωής σου, τους Χειμώνες!

Σαν ήρθε η ώρα να διαλέξεις........
Με ποιους θα πάς.
Ποιους δεν θα προσκυνήσεις!
Κι` έρχονται οι μνήμες ποταμός.
Την συμπόνια, μην ξεχάσεις
την μάνα, που δεν γέλαγε!!!
κι` άδειασε τη σπηλιά!!
Να πάμε σ` αχυρώνα!
Έρχονται οι μνήμες ζωντανές.
Στα εργοστάσια των φιλανθρώπων!!!!
δεν ήταν ένας μήτε δυο, μπορεί και δεκαπέντε!
Κι` ας είχες τώρα όνομα και σπίτι.
Ο λύκος ήτανε κακός, σ` αυτό το παραμύθι!
ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΛΗΘΗ!

Κι` ήρθε η ώρα να διαλέξεις.....
Ψάχνοντας, χρόνους εκατό
ψάχνοντας τους ανθρώπους
ψάχνοντας, στα χίλια της ζωής σου /γιατί/
Σε όσα ήθελες να δώσεις.....
Κι` έβλεπες αλλου τις πληγές!
Πάνω σ` άλλα κλαράκια!
Ήσουν καλά, πολύ καλά, είχες και περισσεύματα
είχες λουστρίνια ένα βουνό
μια κούκλα μ` άσπρο φουρώ
είχες και βραχιολάκια!!!!
Έχεις τις αγάπες σου!
Όσες πόθησες αγκαλιές!!!!!!!!!!!!!
Κι` αν όλο θες να δίνεις
έχεις μάθει πια καλά!
Τους νόμους της ελεημοσύνης.

Τα βάζεις όλα σ` ένα χαρτί
πληγές, καρφιά και σύρματα
δεν ρωτάς άλλο γιατί?
συ διαλέγεις τα βήματα.

Να βάλεις, ένα πετραδάκι
μικρό, ελάχιστο, μπορεί..
Έμαθες πια τι είναι η Ιθάκη
Δεν θέλει μόνο, ένα κερί.

Διάλεξες, δρόμο τραχύ
και τον τραβάς, με πάθος.
Ένα παιδί, κάπου στη γη
να μην το λένε....Λάθος!

Αν αξιωθείς, να δεις
στη πλάση λουστρινάκια
θα γύρεις ν` αποκοιμηθείς
Γλυκά! σαν τα πουλάκια.

18-1-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Θερμά σας ευχαριστώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-01-2019