Μνήμες

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οχι,αυτές οι σφαίρες που ρίχνουν τον αδερφό μας στο χώμα
Πρέπει νάρθαν όλες απο τα ξένα
Αυτές οι πέτρες ,αυτο το μίσος το τυφλό
Που φέραν την ορφάνεια στο σπιτικό του αδερφού σας
Δεν είναι παρμένα απ’τους δικούς μας κάμπους

Αυτο το αίμα που χύσατε ήταν το αίμα σας
Και πως θα μπορέσετε τώρα να κοιμηθήτε τις νύχτες
Οταν ολούθε θα βόγγει το ίδιο το χώμα της Κύπρος μας
Που δεν τη ζήτησε δεν την ήθελε τουτη την πύρινη βούλλα

Οχι,αυτη η ματοβαμμένη λύκαινα που τριγυρίζει στον τόπο μας
Αυτά τα κρέπια του πένθους που πλαταγίζουν στον άνεμο
Αγκιστρωμένα σ’όλα μας τα βουνά και τα δέντρα
Σ’όλες τις στέγες των σπιτιών
Αυτά τα νιόσκαφτα μνήματα κι οι γυναίκες που στηθοδέρνονται
Και τρέχουν στους δρόμους
Και τα σφιγμένα πρόσωπα των γερόντων
Και τ’ανάθεμα που ακροζυγιάζεται στα χείλη μα δεν ξεστομίζεται
Όλα τουτα ήρθαν απο τα ξένα

Εσάς σκέφτομαι αδέρφια μου
Που οταν ήρθαν όλα τούτα απο τα ξένα
Τ’αντικρύσατε με θολή τη ψυχή ,τα πήρατε για δικά σας
Εσάς που θολώσατε το κρυστάλλινο μονοπάτι
Απ’οπου κατέβαινε αγάλια-αγάλια η λευτεριά
Και τώρα σταμάτησε κι αποστρέφει το πρόσωπο
Και τα μάτια σκεπάζει να μη σας βλέπει ,να μη μας βλέπει

Εσάς σκέφτομαι,εσάς οπου τέτοια μιάν ώρα
Όταν μέσα στο στρείδι της νύχτας
Πήρε να τρεμοφέγγει το μαργαριτάρι της αυγής
Δοκιμάσατε να διωξετε τ’αδέρφια σας εξω απο τη ζωή,μέσα στο θάνατο
Μα αυτοί μένουν για πάντα μαζί μας και μαζί σας
Αυτοί μας λένε να μην το ξεστομίσουμε τ’ανάθεμα
Αυτοί μας λένε πως ο θάνατος τους ήρθε απο τα ξένα
Πως το μίσος ταιριαζει μονάχα στους ξένους
Και ταιριάζει η αδερφοσύνη στους αδερφούς
Τότε τους ταιριάζει και η Λευτεριά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2019