Και μια ρυτίδα, σε πονά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα σας ευχαριστώ όλους ολόψυχα.........Της αλήθειας, η γραφή, μόνο για μεγάλα παιδιά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τ`ανέβηκες όλο το δύσκολο σκαλί
που δεν γυρίζει, ποτέ πίσω
κι` αν η ματιά σου, είναι θολή.
Ένα λυγμό, πως να στον σβήσω.

Τον κρατάς, να μην τον δουν
αφού εσύ έχεις γερά κλώνια.
Τον κρατάς, να μην σκεφτούν,
στο καθρέφτη σου τα χρόνια..

Λες, εγώ έχω στολίσματα,
δυο ρυτίδες στο λαιμό.
Έχω...ρηχά χειροκροτήματα.
Τα μπράβο μου, τα σ` αγαπώ.

Κοιτάς, ανέβηκες ψηλά
κι` άλλο δρόμο δεν έχει.
Κι` όλο σου λένε, όλα καλά
κι` όλο ο χρόνος τρέχει!

Δίχως ένα κόκκινο φιλί.
Δίχως, στο λαιμό σημάδι.
Δίχως καρδιάς την αμυχή,
μια σιωπή! μες στο σκοτάδι.

Δίχως ένα φλογερό ταγκό
κι` όλα καλά, όλα ωραία.
Κι` όλο αυτό δεν ειν σωστό!!
Κι` έχεις μια θύμηση παρέα.

Τότε που χτύπαγε η καρδιά
και λύνονταν τα γόνατα!!
Τότε, τότε, πολύ παλιά....
που είχε η ζωή αρώματα.

Έφτασες πια στα ψηλά
τι? την θες τώρα τη σκάλα.
Σαν η συνήθεια σου μιλά
για τα μικρά, που ειν μεγάλα.

Κι` έτσι μένεις στα δεδομένα
τα καθημερινά, τα ακριβά,
που είναι αγάπη στολισμένα.
Και μια ρυτίδα, σε πονά!

Στο ψεύτη το καθρέφτη!
Σε δένει, σε ορίζει!
Στο χρόνο το ψεύτη....
Που αυτός!! αποφασίζει.

Να` χεις σημάδι το φιλί
στα λιωμένα τα σεντόνια.
Κι` ούτε ρωτάς, ποτέ γιατί...
χάθηκε, εκείνη η κολώνια.

Χάθηκε μες στους καιρούς!
Κι` άφησε πίσω, λίγο γκρί!
Τα δεδομένα σου! τ` ακούς.
Βάλε στο ράδιο μουσική.

Καλό μήνα σε όλους.

1-2-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-02-2019