Η πόλη του Απόλλωνα

Δημιουργός: boofox, Voula

Ένα αρκετά παλιό που δεν το έχω σε ιδιαίτερη εκτίμιση αλλά είπα να δω πως θα σας φανεί.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν όλα φωτεινά σ' αυτή την πόλη,
η πόλη του Απόλλωνα όπως τη λέγαν όλοι.
Είχε ολόχρυσους ναούς και πράσινα λιβάδια
κι η λύρα δεν σταμάταγε να παίζει ούτε τα βράδια.

Είχε και λίμνες δροσερές και γάργαρα ποτάμια
κι όλοι κυκλοφορούσαν με δάφνινα στεφάνια.
Είχε και την Άρτεμη με το χρυσό ελάφι
να ατενίζει αγέρωχα τριγύρω της τα δάση.

Και το μαντείο των Δελφών
που ζούσε η Πυθία
και έρχονταν από παντού
να πάρουν προφητεία.

Είχε κι αμπέλια ζηλευτά
με τραγανά σταφύλια
που ο Διόνυσος σαν έβλεπε
τον έτρωγε η ζήλια.

Είχε και κένταυρους σοφούς
κρυμμένους στα σοκάκια,
νύμφες και τραγοπόδαρους
μ' αυλούς και κερατάκια.

Κι ήταν όλοι χαρούμενοι
στου Απόλλωνα τα μέρη,
κανείς τους δεν νοιαζότανε
το μέλλον τι θα φέρει.

Και άντεξαν όλα αυτά
ταξίδι μες το χρόνο
για ν' απομείνουν σήμερα
ερείπια και μόνο.

Γίναν συντρήμια οι ναοί,
τσιμέντο τα ποτάμια,
τ' αμπέλια γίναν άσφαλτος
πλατείες τα λιβάδια.

Μα ακόμα κι έτσι έμεινε
στο μέρος η μαγεία,
όπως το πρόβλεψε ακριβώς
πριν χρόνια η Πυθία.

Εκεί, στον ομφαλό της γης
στο κέντρο όλου του κόσμου,
Απόλλωνα απ' τη λάμψη σου
λίγο κι εμένα δως μου.

Μέσα απ' τα μάτια σου να δω
κι εγώ την ιστορία,
ν' ακούσω τη γαλήνια
της λύρας μελωδία.

Να πάρω κι εγώ το χρησμό
κι ας λείπει η Πυθία,
με ήρωες να γνωριστώ
απ' τη μυθολογία.

Κι αν όλα είναι ψέμματα
όπως το λένε όλοι,
στη φαντασία δεν χωρούν
κανόνες ούτε όροι.

Θα πω λοιπόν πως έζησα
λίγη απ' τη μαγεία
που μου 'δειξε η πλούσια
που έχω φαντασία.

Και ναι,
ήταν όλα φωτεινά σ' αυτή την πόλη,
του Λύκειου Απόλλωνα
όπως τη λένε όλοι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2019