Βουκωλικό

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΒΟΥΚΩΛΙΚΟ *

Δυσκολεύονταν να χέσει,
ο Αντώνης του Γρηγόρη.
Οι γιατροί, του είπαν..βάδην,
και γι' αυτό, πήρε τα όρη.

Τι δε θα 'δινα, σκεφτόνταν,
να 'χα, καθώς πρέπει, κώλο.
Πριν τη σκέψη του τελειώσει,
αντικρίζ'..ένα βουκόλο!

Εκαθόνταν σε μια πέτρα,
λίγα βήματα πιο πέρα.
Πρόσεχε τα ζωντανά του,
κι έπαιζε και τη φλογέρα.

-Πως τη βγάζεις, πατριώτη;
- Έχω μπλέξει..βόδια..γίδια,
και από την αγαμία,
μου πρηστήκανε τ' αρχίδια!

Για τον πόνο του, μιλούσε,
ο καθένας, το μεγάλο,
ως που τελικά ο ένας,
εσυμπάθησε τον άλλο.

Τόση ήταν η συμπάθεια,
που προτού ο Ήλιος δύσει,
τα προβλήματα κι οι δύο,
είχαν λύσει! [ Παρά φύση ].

Από τότε ο Αντώνης,
έχει..καθώς πρέπει κώλο,
και από ευγνωμοσύνη..
ξελαφρώνει το βουκόλο.!
-----------------------------------------------

* Αν λάθος ορθογραφικό
νομίζετε πως κάνω,
όπως τυγχάνει λογικό,
ευθύς σας προλαμβάνω.

Η λέξη σχηματίζεται
από το βους και κώλος
και όχι, ως νομίζετε,
ίσως, εκ του βουκόλος.

Την εξήγηση σας δίνω
αναγκαστικά διότι
δεν μ' αρέσει να τ' αφήνω,
όλα εις τον Μπαμπινιώτη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2019