το τέρας της απώλειας

Δημιουργός: Νικηφόρος Μελάς, ΓΡΥΠΑΡΗΣ Μ. ΑΝΤΩΝΗΣ

Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το τέρας της απώλειας

Τι άνεμος και αγέρας… λυσσομανά ξανά το τέρας!
Πρέπει να κλείσω τα πατζούρια να βάλω μέσα την μπιγκόνια,
να κουβαλήσω λίγα ξύλα μ’ άσε να βγει το φως της μέρας
ίσως να έρθουν τα παιδιά μου ίσως να πάω για λίγα ψώνια.

Με λυμασμένο τον αγέρα ξημέρωσε ο θεός την μέρα
και σφάλισα τα παραθύρια σαν να σφαλίζω την καρδιά μου,
τις γλάστρες πηρέ η Τραμουντάνα και τις επέταξε όλες πέρα
δεν με πειράζουν οι μπιγκόνιες μα που δεν είδα τα παιδιά μου.

Τι άνεμος και τι αγέρας… λυσσομανά ξανά το τέρας!
Ουρλιάζει σπάει τα κλωνάρια και κάτι σπάζει την ψυχή μου
που τα μεγάλωσα μονάχη; Που στάθηκα και σαν πατέρας;
Πάνε δυο μήνες που δεν ήρθαν κι αναζητώ την ενοχή μου.

Με λυμασμένο τον αγέρα ξημέρωσε ο θεός την μέρα
μα χάθηκε το φως κι ήλιος κι ο λατρεμένος μου αστέρας,
κι εγώ μαζεύω τα συντρίμμια που έσπασε η ζαρντινιέρα
τι άνεμος και τι αγέρας… λυσσομανά ξανά το τέρας!

Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-02-2019