Άνθισαν οι νυφούλες στην αλάνα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, η παιδική μου ηλικία θαρρώ με σφραγίζει ακόμα, να περνάτε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άνθισε η κούκλα στο Βοριά
με πλουμιστό φουστάνι
κι` έχει, στα ροζ της τα κλαδιά
μια θύμηση γιορντάνι.

Κείνο που το φορούσαμε
στις πέτρες και στο χώμα
κι` όλο την εκοιτούσαμε
να` χει, η ζωή μας χρώμα.

Άνθισε η αμυγδαλιά στ` αγιάζι
όλες μαζί οι νυφούλες.
Μια θύμηση! να το φωνάζει
της γης οι ομορφούλες.

Που` χαμε τότε στο χωριό
τσάγαλα, να προσμένουμε.
Στο κήπο γύρω, ένα σωρό
φουστάνι ροζ να υφαίνουμε.

Άνθισαν οι νυφούλες στην αλάνα!!!!
και μου γεμίζει η ψυχή
κι` όλο ροδίζουνε τα πλάνα
στη παιδική την προσευχή.

Είχαμε, στη σπηλιά πολλές
και γύρω, γύρω αγκινάρες!
Μύγδαλα! είχαμε που λες...
Ψωμί, τυρί κι αμάδες.

Και ταξιδεύει το μυαλό
γύρω, γύρω στους τοίχους!!!
Οι αμυγδαλιές, με ροζ φουρό!
Κι` η Αναστασιά....σε στίχους.

Νά` χουμε, ένα ροζ φουστάνι
με μια λευκή δαντέλα.
Να` χουμε και μεις γιορντάνι
ροζουλί!! να είναι τρέλα.

Είχαμε, είχαμε, αμυγδαλιές
είχαμε λάδι και ψωμί!!
Είχαμε και μια χούφτα ελιές!
Κι` ένα τσιτάκι! για πληγή!

Αμάδες....παιδικό παιχνίδι με λείες πέτρες.
Τσιτάκι.....πολύ φτηνό ύφασμα.
Αναστασιά.........το μόνο τραγούδι που τραγούδαγε η μάνα μου
Τσάγαλα...........τα αμύγδαλα όταν δένουν το καρπό.

20-2-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-02-2019