Οργή και μάσκες

Δημιουργός: rosestar, Ελευθερία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=brown][B] ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΜΑΣΚΕΣ[B]

[color=blue][B]Πίνοντας μια ζεστή κούπα σοκολάτας, καθισμένη στο μικρό της γραφειάκι, η Μαρλίν σκούπισε το δάκρυ από τα ελαφρώς σχιστά της μάτια και κατέγραψε τα εξής στο ματωμένο της ημερολόγιο…

Μισώ τις μάσκες στους ανθρώπους. Μισώ τις Απόκριες και τους δήθεν ανθρώπους. Με μπερδεύουν, με πληγώνουν, με ξεγελούν και νιώθω ηλίθια ενώ δεν είμαι. Έχω διαίσθηση από μικρό παιδί, πολλές φορές ένιωθα καταστάσεις, έβλεπα περίεργα όνειρα, αλλά καμιά φορά με απατούν και αυτά και μετά ζω σε ουτοπίες παρέα με τις ψεύτικες φράουλες. Εσένα υποκριτή και χαμαιλέοντα που με ξεγέλασες, σε σένα μιλώ λύκε ψυχοφθόρε και αηδιαστικέ, που έπαιξες με τα αληθινά μου αισθήματα και αποδείχτηκες ο κλέφτης των ονείρων μου και ο βιαστής της ψυχής μου, να ξέρεις πως δεν σε συγχωρώ. Ποτέ δεν θα σε συγχωρέσω!! Τη καρδιά μου την αγνή τη τσάκισες, το σώμα μου το ευχαριστήθηκες και το πνεύμα μου το μαράζωσες. Ωραία ήταν η σάρκα μου ε; Σου άρεσε; Είναι λευκή σαν χιόνι και τραγανή ε; Είμαι η Χιονάτη που παραμύθιαζες και τη παγίδευσες για χρόνια να σε περιμένει ωσάν τη Πηνελόπη να γυρίσεις να πάμε στο ζεστό μας σπιτικό. Ένας αλήτης χαμαιλέων που είναι μόνο για σφαλιάρες. Μια με ψευτοστήριζες, μια με έπνιγες και με τρέλαινες και με μπέρδευες και έκλαιγα με το πόνο σου και χαιρόμουν με τη χαρά σου… και έστυβα το κεφάλι μου όλο τον καιρό λύσεις να σου βρω από μια καταραμένη απόσταση που ήμασταν για χρόνια. Η απειρία μου φταίει που δεν σε χώρισα νωρίτερα. Η πρώτη μου σχέση και πικρή. Σε μισώ!! Νιώθω μόνο αηδία! Καμιά φορά έχω τάση για εμετό, για το πως κάποιοι σκίζουν τη καρδιά ενός ειλικρινούς ανθρώπου γιατί είναι οι ίδιοι άρρωστοι και αντί να γιατρευτούν πρώτα να ρθουν στα συγκαλά τους, τσακίζουν άλλες ψυχές που αποζητούν τον έρωτα τον αγνό και την αγάπη, για μια όμορφη σωματική επαφή με τον θαυμάσιο ρομαντισμό που τώρα στις εποχές μας δυστυχώς εκλείπει. Αλλά τα μάτια σου τα καστανά που μοιάζαν με τα δικά μου, τα χείλη σου που έσταζαν μέλι ψεύτικο και δηλητηριώδες, με ξεγέλασαν. Πολλά χρόνια ήμουν στα δίχτυα σου καλέ μου υποκριτή. Το όνομά σου ήταν ήλιος και το επίθετό σου έμοιαζε κυριολεκτικά με ζαχαροπλαστείο. Τι ουτοπία Θεέ μου!! Πώς ξεγελάστηκα έτσι;; Όσες αλήθειες σου έλεγα, άλλα τόσα ψέματα ξεστόμιζες και δεν ξέρω τελικά ποιο ήταν το σωστό και ποιο το λάθος. Οι τελευταίες πράξεις πάντα αναιρούν όλα τα ''καλά'' που έδωσες που μετρώ τώρα. Να περνούν αυτοκίνητα και παραλίγο να σκοτωθώ, αλλά έζησα. Ο φύλακάς μου είναι πάντα δίπλα μου και με προσέχει. Να πίνω βαλεριάνα να κοιμηθώ και ο γιατρός να μη μπορεί να με συνεφέρει. Μη χαίρεσαι όμως ρε βλάκα! Δεν ήταν από απογοήτευση ερωτική, αλλά από την απώλεια του μπαμπά μου. Εσύ από την άκρη του τηλεφώνου, γέλασες όταν έκλαιγα το πρώτο καιρό και ένα άλλο σωρό που έκανες μέσα στο πένθος. Να έχω μια μητέρα που να ανησυχεί για μένα και να κλαίει και να τρέχω σε ένα μνήμα δακρυσμένη να αναστήσω το μπαμπά μου. Να περιμένω να τον δω να κάθεται στο μνήμα να γυρίσουμε μαζί στο σπίτι. Να τρέχω σαν ελάφι και να γυρίζω σαν καράβι τσακισμένο από διαρκή θαλασσοταραχή. Μισώ τις πράξεις σου, αηδιάζω με την ύπαρξή σου, απλά είσαι ένα ανθρωπάκι μικρό και ασήμαντο. Στα δύσκολα όλα κρίνονται. Δεν άντεξες ούτε δίμηνο και ζήτησες το δαχτυλίδι πίσω ως γελοίος που είσαι! Πάρε το στολίδι σου, δεν θέλω τίποτα από σένα και δεν σου ζήτησα ποτέ κανένα διαμάντι. Νόμιζα πως εσύ είσαι το διαμάντι αλλά είσαι παράσιτο και απλά μια πατσαβούρα. Και σκύλιασες όταν σου είπα πως θα συνέλθω μια μέρα και θα βρω το δρόμο μου να ευτυχήσω! Τρίξε τα δόντια σου λύκε, ποτέ δεν θα σου παραδοθώ! Είμαι Ελεύθερη πια να διακρίνω και να προφυλάσσομαι. Η Ελευθερία η παλιά πέθανε και δεν υπάρχει. Μια άλλη γεννιέται με την ίδια καρδιά αλλά με πνεύμα προσγειωμένο, γιατί πολύ απλά δεν έχει άλλο την καρδιά της για πέταμα για κανέναν ψεύτικο υποκριτή σαν εσένα. Προσμένει το φως και το ουράνιο τόξο. Κρατά ως φυλαχτό το σταυρό του πατέρα της, τις συμβουλές του, το μπουκαλάκι με τον οίνο το ξηρό και το λάδι της ελιάς που έφτιαχνε για χρόνια. Με ελάχιστο κρασί δροσίζει τα στεγνά της χείλη και με το μυρωδάτο λάδι αλείφει τις πληγές τις γδαρμένες. Πονάει αλλά μάχεται να ζήσει. Η ευχή μου είναι να πονάς για πάντα και να πάθεις τα ίδια για να νιώσεις το πόνο. Εύχομαι να μείνεις με τις τύψεις σου γιατί πολλούς ανθρώπους πήρες στο βρόμικο σατανικό μυαλό σου. Ό,τι σπέρνει κανείς θερίζει και εύχομαι να γυρίσει ο τροχός. Έχασα τα χρόνια μου αλλά γλίτωσα από σένα, έστω αργά... Και δεν θα κάνω ποτέ σε κανέναν αυτά που έκανες εσύ σε μένα, γιατί πολύ απλά δεν μου έκλεψες την Ανθρωπιά.[B]

[color=brown][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2019