Τα φεγγαρόλουστα τ' αλάνια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό τριήμερο φίλοι μου, σκέφτομαι...και να θέλω να σας κρυφτώ δεν γίνεται...το μαρτυρούν οι λέξεις, σας ευχαριστώ πάντα όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θέλω να` χω ιδανικά
τα δυο μου άσπρα περιστέρια
και της καρδιάς τα μυστικά
κεράκια κι αγιοκέρια.

Θέλω τ` άσπρο μου φουστάνι
να μην έχει ένα σημάδι
κει στ` ουράνια να φτάνει
...δίχως της ψυχής σκοτάδι..

Θέλω να φιλώ τα παιδιά
να τα χαιδεύω, σ` όλη τη γη.
Να βγάζει η ελιά μου, δυο κλαδιά
κι` ας τρέχει αίμα η πληγή.

Δε θέλω ψέματα να πω
καθώς ζυγώνει το Δείλι
θέλω μονάχα ν` αγαπώ.
Να` χω φλογίτσα στο καντήλι.

Στους δρόμους να γυρνώ
να πετώ στ` αστέρια
να` χω δικό μου ουρανό...
Τη γαλανή , στα χέρια.

Κι` αν όλα γίναν μια πληγή.
Γελούν! στο υπόγειο τα παιδιά!
Θέλω μια αστείρευτη πηγή
άνθια ροδιάς και γιασεμιά.

Να τους τα δώσω την Αυγή
να πω γλυκά πως < ξημερώνει >
Μια Κυριακή να γίνει η γη.
Χρυσό σφονδύλι και στημόνι.

Θέλω να` χω ιδανικά.
Να` χω πολύβουα ποτάμια!!!
να τα χαρίσω στα μικρά!
Τα φεγγαρόλουστα τ` αλάνια!

Θέλω, όσα θέλω μοναχή
ας μην μ` ακούει η πλάση
τα λόγια, να` ναι προσευχή!!!
Κι` ένα μπακίρι τάσι.

Νερό να βάλω ποταμούς!
Στην οικουμένη να μοιράσω!
Γερνώ με τούτους τους καημούς!!!
Κι` είμαι μικρή! πως ?να δικάσω.

Τα όσα μου είπαν ιδανικά.
Μια γομολάστιχα τα σβήνει!!!!
Κρίματα, βουνά! τ` ανθρωπινά.
Μες στου μυαλού τη δίνη.

Βλέπω αγκάθια και καρφιά.
Αίμα! για τα μαλάματα!
Κι` έχουν σκουριάσει τα σπαθιά.....
γέμισε η γης, χαλάσματα!

23-3-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-03-2019