Δυο αμαρυλίδες

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, μικρά κι` ανθρώπινα,

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γερνάς και νιώθεις νέα
αγαπάς το ίδιο και πιο πολύ
συμπονας και νοιάζεσαι.
Τα μικρούλια της Ελένης
τα μικρούλια της πλάσης.
Κι` έχεις αμοιβή
Τα κοχύλια, της θαλάσσης!!

Μια αγκαλιά!! μα τι! αγκαλιά!
από υπέροχα παιδικά χεράκια!
Έτσι απλά, πας στα Ουράνια
πας ταξίδι με τα πουλιά!
'Εχεις Μαγιάτικα στεφάνια!
Έχεις τα ιερά της αθωότητος φιλιά.

Γερνάς...σε πληγώνουν, σε πονούν.
Ε! λες, η ελευθερία μου.
Ε! λες, τα δίκια μου!
Τα καντάρια κι οι ζυγαριές μου.
Ε! λες.....καλούπια?
Τι ? είναι καλέ, τα καλούπια?
Μήπως τα περδουκλώματα!!!
Ε!! φωνάζεις!!!
Εγώ έχω διαθήκη γίδια.........
Και .. φεύγεις... , για ταξίδια.

Βαδίζεις στο γέρμα, ναι...
μα θα` ρθει η γιαγιά η Γιωργία
στο ψωφόκρυο!!!
να σου φέρει άρτο και κόλυβα
ξέρει πόσο σου αρέσουν.
Θα σε ταίζει με το πιρουνάκι!!!
---Καλό έγινε Γωγούλα μου!
το φαγάκι?
Και λες, πόσο ευλογημένη είμαι.
Ναι, Αυτό είναι Ιθάκη.

Γερνάς κι ακούς μουσικές...
στη διαπασών ενάτη και Ερόικα
Μότσαρτ όλα, Βιβάλντι και Μπαχ
και Τσαικόφσκι και Ντβόρζακ,
Θείες μουσικές! θείες!
Τρίζουν τα τζάμια ... ήρθε ο Κάραγιαν...
στην αετοφωλιά.
Κι` άκου μάνα, άκου μάνα.
ΓΙΕ ΜΟΥ.
Αναστάσιμη , η καμπάνα!!

Γερνάς....και σου λείπει
είναι τόσο κουρασμένος!
Τριανταδύο χρόνια μαζί, κομμάτι σου πια.
Σε νευριάζει! σου περνά!
( Τι να του βάλω στο σαντουίτς )
την ψυχή μου, να του βάλω!
Τώρα αυτό είναι το πεντάχρονο μου......
Γελά..και κρατά, σαν παιδί.
Δυο κόκκινες αμαρυλίδες!
Τι! άλλο θέλει κανείς
απ` τη ζωή?
Δυό αμαρυλίδες.
Όμορφες του γέρματος
οι σελίδες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-04-2019