C r a c k

Δημιουργός: psevdonymo

ARGY, το κορίτσι της οδού Χαλκοκονδύλη, το είδα και στο Μουσείο, στα Εξάρχεια, στην Ομόνοια, έξω από τον ΟΚΑΝΑ... ήταν παντού, ταυτόχρονα. Και ήταν ακόμα όμορφη. Σ' αυτό το κορίτσι, στη "μαριονέτα" σου, αφιερώνω το παρακάτω και μια άναρθρη προσευχή μου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

C R A C K

Το μεγάλο σου όνειρο, θυμάμαι, μου ‘χες πει
ήταν το ταξίδι στη γη των παραμυθιών σου.
Σε ένα κόσμο που ‘φτιαχνες με το μυαλό σου
και που τον είχες στην καρδιά σου, εσύ.

Κι αν καλά θυμάμαι μια φορά μου είχες πει
κάτι για παράδεισο, σε μια αφήγησή σου,
σ’ ένα παραμύθι που το κράτησες μαζί σου
και που το έθαψες μαζί σου, εσύ.

Αρχίζει το μεγάλο το ταξίδι. Μην είν’ ο θάνατος;
Ο θάνατος. Μ’ εκείνα τα φρικτά σκουλήκια της ψυχής.
Πετάμε για τη δύση ορφανοί,
γεμάτοι αποδημητικές ιδέες.


Ήτανε-δεν ήτανε 19 χρονών
η ευτυχία, έφηβη, μαζί με τα σπυριά της,
φωτογραφία πρωτοσέλιδη δικιά της
εκείνο το καταραμένο πρωινό.

Το ταξίδι, όπως είχανε υποσχεθεί,
άρχισε απ’ τη στιγμή που τρύπησες το χέρι.
Σε λίγο έφτασες στο πιο ψηλό αστέρι
με εισιτήριο χωρίς επιστροφή.

Αρχίζει το μεγάλο το ταξίδι, το ανεπίστρεπτο.
Σε λίγο χρόνο ανέβηκες ψηλά. πολύ ψηλά!
Στην πτήση που δεν έχει αλεξίπτωτο
Η πτώση τελειώνει μ’ ένα «crack»

Το μεγάλο το ταξίδι, εδώ τελειώνει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-08-2006