Είν τα πάθη που λιγάνε

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, .....έχουμε έναν ερωτευμένο σπίτι!! του γράφω κανένα ποιηματάκι, όταν θα τα διαβάζει θα γελά, πάντα σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα πάθη είν σαν τα πουλιά
θα ταξιδέψουν την Αυγή.
Θ` αφήσουν μια μοσχοβολιά
μπορεί, ν` αφήσουν και πληγή.

Πόθοι και πάθη, θύμησες
θα γίνουν κάποτε τραγούδια!!
Μην πεις, πως αποθύμησες
μοσχοβολιά, έχουν τα λουλούδια.

Τα κόβεις, στα νιάτα και κινάς
να φτάσεις ως τ` αστέρια.
Στο γέρμα πάντα τα ζητάς!!!
στ`` ατελείωτα σου, τα νυχτέρια.!!!

Πουλιά, είναι τα πάθη γιε μου
κράτα τα σε ζεστή φωλιά
μα να γνωρίζεις ακριβέ μου.
Πως πάντα φεύγουν τα πουλιά!

Τα πάθη ειν βουερά ποτάμια
φεύγουν κι` αφήνουν το σημάδι.
Γέμισε την ψυχούλα σου ροδάμια
κι` άσε του έρωτα το υφάδι.

Να σε τυλίξει σε δεσμά
να σε τυλίξει στην Ενάτη.
Ωδή χαράς τα δειλινά
μες στη καρδιά σου, ένα παλάτι.

Κι` όπως θα φεύγουν οι καιροί
θύμησες, θα` χεις και σημάδια.
Οι πόθοι να γινούν κερί!!
Για να ονειρεύεσαι τα βράδια!!!

Τα πουλιά πάντα πετάνε
απ` τα σύννεφα πιο πάνω
Ειν τα πάθη που λιγάνε!!!
Μην σκεφτείς....πως παραπάνω!

Παραπάνω! πιο ψηλά. Θυμήσου
είναι μοναχά η αγάπη.
Και στο γέρμα, η προσευχή σου!
Γιόκα μου θα` ναι στα πάθη!!!!

( Γιάννη μου για εσένα, να είσαι ευτυχισμένος )

11-4-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-04-2019