Το νερό της νιότης

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έψαξα της νιότης το νερό ,
μια γουλιά να πιώ να ξανανιώσω .
Τη γλυκιά λαχτάρα της να νοιώσω . .
στη φωτιά των πόθων να καώ.

Πήγα στις θαλασσινές σπηλιές ,
που το κύμα δεν τις εχ' αγγίξει .
Μα'χε η ζωντάνια  τους στραγγίξει. .
και η πρώτη ουσία τους χαθεί.

Πήγα και στ' απάτητα βουνά ,
με τ'ανήλιαγα τα διάσελα τους .
Χιόνια άλιωτα ήταν τα νερά τους . .
κι είχαν απ 'τα χρόνια μαραθεί.

Στου Μισισιπί τις εκβολές
και στου Νείλου τα μικρά νησάκια.
Το 'ψαξα στ'αμέτρητα ρυάκια. .
μα 'χαν απ την άγνοια μολυνθεί.

Στου Πολούμπουμ πήγα τις πηγές
και του Σιλωάμ την κολυμβήθρα.
Στης Στυγός τα γαργαρένια ρήθρα . .
και μες των Υάδων τις βροχές.

Μου'παν πως σε χείλη δροσερά
κάποιοι ψάχνουν νάβρουνε σταγόνες.
Όμως το' χουν δείξει οι αιώνες . .
μάγισσες και δράκους κυνηγούν.

  Δεν εβρήκα ούτε μια σταλιά!
Φαίνεται πως μια φορά ειν 'τα νιάτα.
Στης ζωής τη δύσβατη τη στράτα. .
όλα είναι μόνο μια φορά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-04-2019