Ο κατηραμένος όφις

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΟΣ ΟΦΙΣ

Τι ωραία θα περνούσαν
στο ντουνιά οι φαμελιές
οι πρωτόπλαστοι αν ζούσαν
δίχως γύρω τους μηλιές!

Πλάστη μ', έφτιαξες τα μήλα
νά 'χουν συντροφιά τ' απίδια,
όμως Σε ρωτώ και μίλα:
Τι τα ήθελες τα φίδια;

Αν δεν πήγαινε το φίδι
- που να μην το διαολοστείλω-
[ είν' γνωστό ετούτο ήδη ]
εις την Εύα μ' ένα μήλο,

και της έλεγε, εν τάχει,
να το δώσει στον Αδάμ
να το φάει και ούτω νά 'χει
έγκαψη* για την μαντάμ,

θά 'μασστε εν Παραδείσω
απαξάπαντες ακόμη.
Οι μεν άνδρες κορμί ίσο
κι οι γυναίκες μαύρη κόμη.

Δεν θα φόνευε ο Κάιν
τον μικρότερο αυτού
ούτε θα γινόνταν-nein-
πέος...έμβολο πρωκτού.

Πλάστη μ' είσαι για κλάματα.
Αστόχησες κομάτι.
Έφτιαξες τόσα πράγματα,
φτιάξε κι έναν δραγάτη.

Αυτός θα παραμόνευε,
μάτι, χωρίς να κλείσει,
και όφι θα εφόνευε
στην Εύα πριν μιλήσει.

Θ' αγνοούσαμ' έτσι τώρα
πείνα, πόλεμους, λοιμούς,
και φασίστες και καθίκια
και πλημμύρες και σεισμούς.

Απλό, μα δεν το σκέφτηκες,
γι' αυτό σε κατακρίνω.
Λύση να βρεις παιδεύτηκες
και σκέφτηκες τον ...κρίνο!

Ήταν αργά.
Οι άνθρωποι σαν ζώα καταντήσανε.
Γι αυτό το Γιο Σου, στα γοργά,
σ΄ ένα σταυρό τον στήσανε.

Τώρα Τον έχεις δίπλα Σου,
μα τ΄ ασεβών τα χείλη
λένε πως πας στον Τάφο Του
κι ανάβεις το καντήλι.




* Έγκαψη= μεγάλος πόθος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2019