Εμφύλιος πόλεμος

Δημιουργός: Νικηφόρος Μελάς, ΓΡΥΠΑΡΗΣ Μ. ΑΝΤΩΝΗΣ

Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εμφύλιος πόλεμος

Το ποίημα είναι αφιερωμένο στην μνήμη Ντίνου Χριστιανόπουλου

Πονά η μάνα μου Ελλάς και σκίζεται η καρδιά μου
κάτω από τις πέτρες που πατώ ματώνεται το χώμα,
ουρλιάζει, κλαίει και ρώτα: τι κάνουν τα παιδιά μου;
Χιλιάδες χρόνια σφάζονται δεν χόρτασαν ακόμα;

Πότε δακρύζουν τα βουνά και σπαρταρά η υφήλιος,
και πότε αλληλοσφάζονται οι συγγενείς με πάθος;
Είναι σ’ αυτόν τον πόλεμο που λέγεται εμφύλιος…
είναι σ’ αυτόν τον πόλεμο που είναι πάντα λάθος!

Τι να τους πω να θυμηθούν τους ιερούς πολέμους,
με Έλλην κι Αμφικτύωνα καταστροφή της Κρίσσας;
Ή το μαντείο των Δελφών με τους πολλούς ανέμους
που όπου φυσούσαν άλλαζε την γνωμοδότηση σας!

Τριάντα χρόνια σφάζονταν Σπαρτιάτες κι Αθηναίοι
αυτοί οι ίδιοι Έλληνες που υπερνικούσαν Πέρσες,
μόλις ανάσα πάρουμε εμφύλιου αγέρας πνέει
σαν μάνα να μην δω χαρά κι όλες οι μανές χέρσες!

Πονάω όταν θυμηθώ τους προσφάτους αγώνες μου
σαν κέρδισαν οι σύμμαχοι να αδράξουμε την ώρα,
αντί αυτό εμείς εκεί! Πουλάν τους Μακεδόνες μου
οι αριστεροί και οι δεξιοί σ΄ εμφύλιο πάνε τώρα!

Ο χρόνος κλείνει τις πληγές και τις περνά στη λήθη
μ’ αφήνει συναισθήματα νεκρών θρηνολογήσεις
οι μανές κλαίνε τα παιδιά και ο ντουνιάς τα πλήθη
κι εγώ σφαδάζω ο καψερός γεμάτος αναμνήσεις!

Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2019