Τα σκουλαρίκια στο στόμα

Δημιουργός: Νικηφόρος Μελάς, ΓΡΥΠΑΡΗΣ Μ. ΑΝΤΩΝΗΣ

Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]

Τα σκουλαρίκια στο στόμα

Σε γνώριζα από παιδί με χείλη αργυρώνητα
με σκουλαρίκια μες το στόμα σου τ’ αφίλητο,
εσύ κοιτούσες με ψύχη με δυο μάτια ακλόνητα
κι ένα χειλάκι γελαστό μα πάντα λιγομίλητο…

-Έγινα πετρά και απλά εξοστρακίστηκα
έμεινε χρόνια η ζωή μου στο μυστήριο,
μα ξαφνικά ένα πρωί που εμφανίστηκα
έγινες σφήγκα με κεντρί και δηλητήριο!

-Πως περνάς τώρα μπροστά μου
και γυναίκα φαίνεσαι
και ταράζεις τα καρδιά μου
τα κρυμμένα όνειρα μου
βρίσκεις και λυμαίνεσαι!

Τώρα καρδιά μου το χειλάκι σου το πούλησες
πες μου που πήγαν τα παλιά μασκαραλίκια του,
την ομορφιά του και το σώμα σου ξεπούλησες
μείναν οι τρύπες απ’ τα πρώην σκουλαρίκια του!

-Είμαι εγώ καράβι ξένο, μονό, θαλασσοδαρμένο
στην ζωή αλίμενο, στις φουρτούνες ρημαγμένο,
ω! Γλυκόπικρε έρωτα μου με κορμί φιλήδονο,
στο κατάρτι μου θα κάτσεις σαν πετροχελίδονο!

-Πως περνάς τώρα μπροστά μου
σαν θεά απ’ την κόλαση
και σφαδάζει η ύπαρξη μου
σπαρταράει η ψυχή μου
μια μικρή απόλαυση!

Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-05-2019