Στρατιώτη στάσου

Δημιουργός: katie, Κατερίνα

Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει κι όλο για νεκρούς γράφω. Δυστυχώς,όμως δεν υπάρχει μόνο ένας τέυοιος στρατιώτης που πολεμάει ή αφανίστηκε από τον πόλεμο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στρατιώτη μη λυγάς
ξέχνα πόσο πονάς
Κοίτα μπροστά
θα έρθει κι η ξαστεριά
Σε λίγα λεπτά
θα μπείς στης μάχης τη μαχαιριά
Προσευχήσου θερμά
η μάνα σου αγωνιά
κοίτα μπροστά

Ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι
η καρδιά του τρυπάνι
μα δεν λιγοψυχά
την ειρήνη καρτερά
να γυρίσει στην άγια πατρίδα
έχει μια κρυφή ελπίδα
Η μάνα τάματα τάζει
την Παναγιά στα μάτια κοιτάζει

Στρατιώτη υπομονή
θα έρθει κι η πολυπόθητη στιγμή
να γυρίσεις στην πατρίδα...
Δίνεται το σήμα
λες κι όλα κόβονται σαν νήμα
Ρίχνενται με ορμή
ο στρατιώτης στην μάχη
σφαιρές παντού
θάνατος, αίμα, χαλασμός
Μα στρατιώτη μη τα παρατάς
σκέψου την μάνα που προσμένει
σκέψου τον ήλιο που ανατέλει
την θάλασσα, τον ουρανό
της πατρίδας το νάμα το δροσερό

Ξάφνικα μια ριπή...
κι ύστερα τίποτε...
συνεχίζεται ο χαλασμός
όμως υπάρχει κι άλλος νεκρός...
Στρατιώτη περίμενε μη πεθαίνεις
η μάνα σου σε προσμένει
ο ήλιος τώρα ανατέλει
η μάνα σου περιμένει
στρατιώτη πόσα χάνεις!
η μάνα σου άλλα ξέρει
δεν γνωρίζει πως η καρδιά σου πεθαίνει
Στρατιώτη θα κλαέι σπαραχτικά
το καμάρι της πίσω θα ζητά
που ο πόλεμος ο βροντερός
το αφάνισε από της γης το φως
Στρατιώτη στάσου...
ποιός θα την παρηγορά;

Μα είναι αργά...
Η μάνα θα προσεύχεται
θα αγωνιά
μα δεν ξέρει τα μαντάτα τα πικρά...

Με γερανιού φτερά
με χάλκινη ουρά
σαν πουλί στους ουρανούς θα ανεβαίνει
ενώ η μάνα του ακόμα προσμένει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-08-2006