Η ανάγκη της ψυχής να φτάσει στον παράδεισο

Δημιουργός: nioufaro, christina

ή μήπως κάπου αλλού ... ;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...¨Εχω ξεχάσει να νιώθω , άδειασαν από μέσα μου οι ελπίδες.
¨Αδειασε και η απελπισία..
Δεν χωράνε πια ο πόνος και η θλίψη μέσα μου.
Ακόμα και τα δάκρυα με έχουν εγκαταλείψει.

Πως νιώθω ;
Νιώθω το αίμα μου να στάζει αργά στην καρδιά μου και πέρα από αυτή...

Τι μου λείπει ;
Τίποτα , κάθε σκέψη είναι όμορφη
Κι όταν γελάω ,
και όταν ο πόνος χτυπάει την πόρτα μου ,
κι όταν η θλίψη μου σιγοψιθυρίζει,
ακόμα κι όταν η οργή μου ζωγραφίζει την μοναξιά μου με μολύβια που χαράζουν και με χρώματα που μόνο εγώ μπορώ να δώ ...κανένας άλλος..ακόμα και τότε όμορφες είναι όλες..


Σιγά σιγά νυχτώνει , γκρίζα σύννεφα σκεπάζουν το φώς για να κοιμηθεί ο ήλιος ,
ίσως για να θυμηθώ εγώ όλα όσα πέρασαν...

...¨Εχω ξεχάσει , δεν ξέρω πια τι συμβαίνει '

Αν φοβάμαι ;
Όχι , είναι αργά για φόβους , αργά για υποχωρήσεις...

Περπατάω μπροστά , δεν ξέρω προς τα που ,
έχει νυχτώσει και μέσα μου πάει καιρός που αργεί να ξημερώσει

Όλη μου η ύπαρξη τρέχει σε μια αγκαλιά απέραντη και ζεστή ,
όλη μου η ύπαρξη εκτός από το σώμα
Αυτή είναι η άρνηση...το σώμα

Από τότε που έφυγα , ακόμα και στα όνειρα μου ξέχασα να πιστεύω..
Κάθε λέξη έρχεται από μέσα μου , και μέσα από την σκέψη μου η άτιμη βουρκώνει τα μάτια μου...Συνήθισα πια..

Όμως ...
Λίγο η βροχή ,το σκοτάδι μαζί και η λάσπη ,
Λίγο η σκόνη μαζί και η σιωπή
με κάνουν να θέλω να έρθω εκέι ... στο φώς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-08-2006