Το κόκκινο καπέλο

Δημιουργός: Μαυρομουστάκης, Μαυρομουστάκης Χαράλαμπος

Καλημέρα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο έρωτας μας ένα κόκκινο καπέλο
το φορούσε σαν τα πίναμε μαζί
τώρα πρόσθεσε στο γείσο μαύρο βέλο
τώρα που εγώ τα πίνω σ' άλλο μαγαζί.

Η ζωή σαν με ρωτά: μα πως, αφού
ο έρωτας σας ήταν τόσο ευτυχισμένος
απαντώ: και στην καρδιά ενός σοφού
μπορεί να ζει ένας θεός δυστυχισμένος.

Κάποτε δείχναμε ψηλά το ίδιο αστέρι
τα θέρη ο τζίτζικας μάς σιγοτραγουδούσε
βαδίζαμε άνοιξη πιασμένοι χέρι χέρι
κ' ήταν ο έρωτας που μας καθοδηγούσε.

Μα ήρθε φθινόπωρο, τα φύλλα κιτρινίσαν
και όπως έπεφταν δεν είδαμε τα δυο
που αντιστέκονταν στον άνεμο και ήσαν
αυτά που ζήσαν και δε πέσαν στο σωρό.

Βρήκε ο χειμώνας τις ζωές μας λαβωμένες
έσβησε τ' άστρο που κοιτούσαμε ψηλά
πόσες καρδιές είναι σε στήθη σκλαβωμένες
και κρύο αίμα μες τους κόλπους τους κυλά;

Mια σχέση τέλειωσε και πήραμ' άλλες στράτες
πας στο βορά εσύ και πάω προς δυσμάς
πρίγκιπες ψάχνουμε, πριγκίπισσες χιονάτες
μα εσύ ζωή φέρνεις τα βάσανα σ' εμάς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2019