Λαβωματιά του Μάη

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν δέκα οκτώ του Μάη...
μια μέρα δίχως τελειωμό .
Μακρύ ταξίδι αλαργινό...
σου 'ταξε η μοίρα να σε παει.

Δεν είχες μάθει από ταξίδια...
γιαυτό σε γέλασ' ο καιρός .
Κι εγιν' ο κόσμος ζοφερός...
πικρός με ψεύτικα φτιασίδια.

Δεν είχες κλείσει τα τριάντα ...
ήσουν λουλούδι τρυφερό.
μα στο Μολώχ το μισερό...
θυσίας έγινες γιρλάντα.

Μαράζωσε η δόλια η μάνα ...
δε γέλασε ποτέ ξανά .
Μαζί σου βρήκε ωσαννά ...
στου άλλου κόσμου την αλάνα.

Τί κι αν περάσαν  τόσα χρόνια...
μου φαίνεται σαν να' ταν χθες.
Που βρήκαν  πύλες ανοικτές...
της μαύρης μοίρας τα τελώνεια.

Ειν' η δεκαοκτώ του Μάη ...
καρδιάς και νου ραγισματιά.
Κι απ' τη βαθειά λαβωματιά...
αίμα και δάκρυ πάντα στάει .

........
Αφιερωμένο στην αδελφή μου Ελένη, που χάθηκε
σε τροχαίο κάποιο Μάη, πριν από αρκετά χρόνια. ..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2019