Τα πεφταστέρια

Δημιουργός: Νικηφόρος Μελάς, ΓΡΥΠΑΡΗΣ Μ. ΑΝΤΩΝΗΣ

Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]
Τα πεφταστέρια

Στο πατρικό μου πέρασα στης γειτονιάς την πιάτσα
και αναμνήσεις παιδικές μου ήρθανε στο νου,
θυμήθηκα που ξάπλωνα τα βράδια στη ταράτσα
και γέμιζαν πλανόδιους οι δρόμοι τ’ ουρανού!

Σαν τρέχαν τ’αμαξάκια τους ανάμεσα στ’ αστέρια
πετούσαν φρούτα και γλυκά τ’ ανέμου ποδηλάτες,
κι εμείς κρατούσαμε ψηλά κι ορθάνοικτα τα χέρια
να πιάσουμε πεφτάστερα κι αστερο- σοκολάτες!

Θυμάμαι που με χάιδεψες σαν σου δωσα κεντίδια
κομήτες και αστερόσκονη να απλώσεις στα μαλλιά
φαντάσου… από το τίποτα σκαρώναμε παιχνίδια
και τι ευτυχία νιώθαμε που είμαστε αγκαλιά!!!

Κι όταν σε πρωτοφίλησα γλυκά μες τ’ όνειρο μου
χόρευα γύρω σαν τρελός και ερωτοχτυπημένος ,
ήθελα σ’ όλους να το πω να έρθουν στον χορό μου
στου ουρανού τα πέρατα που ζούσα ευτυχισμένος!

Στην γειτονιά μου πέρασα προχθές αργά τι δείλι
κι είδα μια κούκλα γελαστή με δυο παιδιά στα χέρια,
την χάιδεψα σαν άνεμος να βγάλει το μαντίλι
κι είδα στα άσπρα της μαλλιά κρυμμένα πεφταστέρια!

Α. Γρυπάρης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2019