Κι' είπα...άνθρωποι μονάχοι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή Κυριακή φίλοι μου, αν μου έλεγαν να διαλέξω λίγα μέσα από τούτο το σωρό, το ένα θα ήταν το σημερινό, να περνάτε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε είδα στις μικρές περιπλανήσεις
όταν έπεφτε βαρύ το βράδυ
κι` ακουγόταν στις ειδήσεις
τούτης πλάσης το σκοτάδι.

Σε είδα στις μακρινές τις λεωφόρους
που`χες τα χέρια αδειανά
κι` άκουγες για αειφόρους
κι` όλα γύρω σου κενά.

Σε είδα, μέσα στα σύρματα
κι` είχες ένα λυγμό στο βλέμμα!!
Είπα, του κόσμου τ` ανομήματα
δεν ειν, δικό μου θέμα.

Σ` είδα στη πέτρα την ξερολιθιά
κει που έσκαβες το χώμα.
Σ` είδα σε μια γυροβολιά
να`χεις σταυραετού το χρώμα. .

Σε είδα...κοίταζες τα πουλιά!!
κι` είχες λαχτάρα τόση!
Να` χεις και εσύ ζεστή φωλιά!
Να λές, θα ξημερώσει!.

Σε είδα στα μικρά, τα λίγα
κι` είχες γαρύφαλλο στ` αυτί.
Σου είπα, για μέρη που δεν πήγα!!!
Σε μια πανανθρώπινη γιορτή!

Σ` είδα μες στο καθρέφτη
μέτραγες κάθε ρυτίδα
κι` όπως η αυλαία πέφτει
είχες στα στήθια μια ακίδα.

Σε είδα στου μελανιού σημάδι
εκεί που μίλαγε η ψυχή!!
Στου πρώτου έρωτα το χάδι!
Κι` είπα...ανθρώποι μοναχοί!!!

Σε είδα στου πλάτανου κλαρί
που`χει τη δύναμη αετού
κι` όπως κι` αν έρθουν οι καιροί.
Άσπρο κεράκι του Θεού.

Το κράταγες για την αγάπη!
Φως!! να`χει η οικουμένη.
Σε κοίταξα, τ` αγκάθι..
Ανέμη έγινε που υφαίνει!

Στα τρυφερά μας βλέμματα
μάνα, μητέρα, σκέπη θυσία!!
Σαν βάφει ο Ήλιος γέρματα!!
Κι` ειν η γραφή αγία.

Αδαμοπούλου Γεωργία
16-6-2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-06-2019