Μύθος Τιμωρός

Δημιουργός: john_karaha, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΝΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μύθος Τιμωρός

Άκου τις λέξεις φλογισμένες,
ποτάμια αράδα που βλογούν,
πάνω τους φούντωνε του χρόνου
αρματωσιά να μη πονούν.

Άγριος πλάστης δεν λυγίζει
μα ανασταίνει την οργή
και μπήγει στις καρδιές δυνάμεις
που θεμελιώνουν στη ψυχή.

Αγέρας είμαι αιώνων σπάω
ψέματα άβυσσο ντροπές,
σαν δίνω στον βοριά την πλώρη
δίνω φτερά στις σιωπές.

Απάνω μου πέφτει μαχαίρι
ο λόγος μου το νου τρυπά
με το νοτιά γίνομαι ταίρι
για των ανθρώπων τη δουλεία.

Ανάγκη είμαι και σπαθίζω,
για σε πατέρας κι ουρανός,
ώριμο φως που τους φοβίζω
πελάγου αγκάλιασμα της μνήμης νιος

Αντίκρυ εμένα συνοδεύουν φωνές
και γίνονται φωτιά , όλοι ακουμπάνε
τον σφυγμό τους όπου περνούν
λιώνουν σπαθιά.

Αγέννητοι που θα διαβούν
από τα νέφη μ' αστραπές
και στην παλάμη θα κρατούνε
αγέρα ειρήνης φως,
στις πανανθρώπινες κορφές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2019