Τον κόρφο της μάνας

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σας ευχαριστώ να περνάτε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάθαμε να μιλάμε.
Στις πέτρες και τα ρείκια
στα στουρνάρια, στα λιθάρια
δίχως παπούτσια μια ζωή
και δανεικά τσιτάκια.
Μάθαμε να μιλάμε.
Στην φραγκοσυκιά, στην γκορτσιά
στους μπαξέδες με τους κατιφέδες
στα στάχυα τα χρυσά.
Στην κορφή του Βουλκάνου
που`χε τους Ήλιους αγκαλιά.
Μάθαμε να μιλάμε
στης μουριάς τον ίσκιο
στο φράχτη του καθένα..
που`λεγαν τα γραμμένα!
Μα εμείς μάθαμε να μιλάμε
στον ίσκιο της γαλανής
στο βλέμμα του Κολοκοτρώνη
στο ακορντεόν του δάσκαλου!!
που έδειχνε μια άλλη ζωή
και σφράγιζε την φτώχεια..
Μάθαμε να μιλάμε.
Δίχως μάνα, δίχως πατέρα
έτσι λεύτερα σαν τα κατσίκια!!!
κι` είχε ο θεός.
Λάσπη και σκόνη, μάντρες και τείχη.
στο Λύθη και το Κοτρώνι
στην εξουσία του χωριού..
Στις μαγικές μας πέτρες!!
με τα μυρωδάτα μανουσάκια.
Μάθαμε τι είναι λευτεριά!!
μες στη ξυπολησιά.
Κι` ας την πληρώσαμε αδρά
σε μια αγέλη λύκους!!!
Μάθαμε να σκαρφαλώνουμε
στου βουνού μας την κορφή
που`χε η Παναγιά το σπίτι της.
Κλάψαμε και πονέσαμε
μας έφυγε η ψυχή!!!
κι` είμαστε τρυφερά άσπρα κρινάκια.
Μα μάθαμε να μιλάμε.
Στο μοναστήρι εκεί ψηλά
που ατενίζαμε τον κόσμο!!!
μ` ένα κομμάτι ψωμί, λάδι και ρίγανη
είχαμε μεις Βασίλειο.
Την λευτεριά μας!!
Την φωνή μας!
Που δεν την περδούκλωσε ποτέ κανείς!!
Μάθαμε να μιλάμε
κι` είχαμε ήδη πληρώσει
το τίμημα.
Τον κόρφο της μάνας!!!!
που από βυζανιάρικα στερηθήκαμε.
Ψηλώσαμε...
Και μόνοι μας σωθήκαμε.

( Στη μάνα )

Αδαμοπούλου Γεωργία
4-7-2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2019