Μόνοι μας ορφανεύουμε θαρρώ

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα καλοί μου φίλοι μαζί με θερμά ευχαριστώ...............από σήμερα..ντοκιμαντέρ στην Αρκτική!! τέελεια.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η στέρνα μας ξεράθηκε
και παν οι κατιφέδες
κι` ο βασιλικός μαράθηκε
σ` όσους νομίζαμε, μπαξέδες.

Αφήσαμε τα ζιζάνια
κι` έχει γύρω λογγώσει!
κι` όση είχαμε περηφάνια
την έχουμε πληγώσει.

Θέλαμε να`χουμε ένα κήπο
να`χει άσπρα κρίνα
σαν είπαμε, που ανήκω
για τα όμορφα εκείνα.

Τ` άνθια που τον στολίζανε
τ` αφήσαμε χωρίς νερό!!
Χτιστάδες!! και τι χτίζαμε??
Για κόντρα στο καιρό.

Ξερή η γης, δεν καρπίζει
σαν χάσεις τις ροδιές!
Ρόδα, δεν ζωγραφίζει
σαν λιγούνε οι καρδιές.

Μια στέρνα ξερή πια
τ` άγονα τα Καλοκαίρια!
μια απουσία, μια ερημιά
στα ορφανά μας χέρια..

Δίχως νερό, στέρφα πηγή.
Έργο!! ειν των ανθρώπων.
Περιβολάκι ήταν η γη
αγαπημένων τόπων.

Μόνοι, ορφανεύουμε θαρρώ!
Σαν μαραθούνε τ` άνθια!
Κι` ει το τοπίο μας ξερό!
Στου μέλλοντος τ` αγκάθια!!!!

Διψάσαμε κι` ήταν αυγή
πέταξε τ` άσπρο περιστέρι!
Διψάσαμε κι` ήταν πληγή!
Κι` ο ποιητής! το ξέρει.

Βάτα πλέξαν, σύρματα!
Μας λείπει το δικριάνι!!
Κι` αφήσαμε τα αισθήματα!
Σ` ένα ξερό στεφάνι.

Μόνοι ορφανεύουμε! Στέρφα γη.
Τα φωτεινά τα μονοπάτια
και δεν ακούγεται η κραυγή!!
Στα τσίγκινα μας τα παλάτια!

Αδαμοπούλου Γεωργία
8-7-2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-07-2019