Με το άρωμα αλάνας ( Αφιερωμένο )

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, γραμμένο χθες το σούρουπο για τα 3 μικρούλια της Ελένης που φωνάζανε στην αυλή, την Ρηνούλα της Πηνελόπης στον πρώτο...να κατέβει να παίξουν. Άν είχε χρώμα η ευτυχία οι φωνούλες τους θα ήταν, ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ετούτα τα μικρά ανθρωπάκια
που τα κοιτώ μες στην αυλή
και πάει ο νους μου στ` αγριμάκια
την ξέρα, που είχαν για φιλί.

Σαν πιάνει και βραδιάζει
ακούω φωνούλες τσιριχτές.
Γυρίζει ο νούς, καταλαγιάζει.
Να`χουνε τα πουλιά φωλιές!

Γερνώ, με θείες μουσικές
κι έχω σπουργίτια φίλους
με μελωδίες, μαγικές!
Μικρούς, χιλιάδες ήλιους!

Τα παιδικά τα φεγγαράκια
τρυπώνουν στην αετοφωλιά.
Γερνώ κι` έχω γιασεμάκια!!!
μες, στη ψυχή μου ανασαιμιά.

Τα τσιπουργιάνια στην αυλή!
Αχ! πέτρινα μου χρόνια
σαν λαχταρούσα το φιλί.
Στης μυγδαλιάς τα κλώνια.

Ψωμί, τυρί και ο θεός...
και..φτου! ξελευθερία!
μια νοσταλγία όλο το βιός.
Φωνές! κρυφτό! και φασαρία.

Τούτα τα σπουργιτάκια εδώ
αργά, σαν σουρουπώνει!!
Έχω θεό, έχω Χριστό
Ελπίδα!! να φουντώνει.

Έχω βιολιά, έχω φιλιά
απ` τα μικρά τ` αλάνια
και μια μεγάλη αγκαλιά!!
Τους πλέκω για στεφάνια.

Τις τσιρίδες στην αλάνα
που μεγάλωσες, συ Γιάννη
κι` είχες χίλια αεροπλάνα!!
Με τα σπόρια στο σεργιάνι!!

Όμορφα! αλλάζουν οι καιροί
τώρα, παίζουν άλλα το γιόμα!
Να`χουν αγάπης το κερί!
Να`χουν ειρήνης στρώμα.

Για να τ` ακούω την αυγή
και ν` αγαλλιάζω εντός μου!!
νέκταρ και νάμα στη πηγή.
Κι` ο πόθος ο δικός μου.

Να μακρύνουν, να γελούν
με το άρωμα αλάνας!!!
Κι` όταν..άντρες πια μιλούν!
να`χουν ήχο της καμπάνας.

Να`χουν φως, να`χουνε ταίρια
άλλες να`ρχονται γενιές!
Χίλια να`χουν περιστέρια!!
Στης ελιάς τις φυλλωσιές.

( Αφιερωμένο στα φεγγαρολούλουδα, τα μπριλάντια
τα στολίδια, τ` άστρα, τα μπρισίμια γνέματα!
μ` όλη μου την αγάπη. )

Αδαμοπούλου Γεωργία
11-7-2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-07-2019