τα φρουτα και τα άλλα

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

συσκευαστηριο. φρουτων. σκεφτηκες γιατι οχι
την πιθανοτητα να σε βρει εκει κι ο χειμωνας.
συσκευασμενο. σαν εφιαλτη.
-καλυτερα-το ζωντανο ονειρο αφηνει αχνα χναρια εντονα
μα συσκευασμενο σε διαρκη αναμονη και λιστες τρωει τις σαρκες μας-
κι ότι ελεγες πως ειναι σαν να πηγαινεις σε σφαγειο.


ειναι το καθαρο βλεμμα
που κι οταν το χαος βουρκωνει
το χαμογελο μπροστα. στους οριζοντες.
και παλι μονος θα πεθαινες. μην αναγνωριζοντας
τιποτα απο ολα αυτα υποχρεωση σου.
σαν αβαπτιστος διχως εκεινα
που δεν ονομασες ποτε υποχρεωση.
η ευθυνη η αγαπη η θυσια
οχι θυτης οχι θυμα
ο θανατος μονος του που θα ερθει.


συνοικιακο λοιπον αυτο το συσκευαστηριο
το περιμενες ανοιχτο στα πρωτα του βηματα.
σαν το παντοπωλειο της γειτονιας
οπως με εκπληξη βρηκες 1-2 πραγματακια
στην ιδια τιμη και πολυ καλυτερα απο γνωστη αλυσιδα
επεκτατικη οπως σημειωνεται και ριζωνει
απο τοπο σε τοπο. διαφορες
μεταξυ ξενης και δικης για σενα δεν υπαρχουν.
ουτε για μενα.
η αλυσιδα διαφοροποιειται απο τον σκοπο
απο το τι λευτερωνει κι αν αφηνει αδιαφθορα
ή οχι τα μεσα.
μα ας μη μιλαμε για εξαιρεσεις.
μην κανεις κι εσυ την σκεψη και του παραγγειλεις
μεγαλη ποσοτητα απο εκεινο που λειπει απο το ραφι
όποτε το χρειαζεσαι.
κι ο,τι καταφερεις κει που θα περιμενες εκπτωση
να το βρεις μονο στο ραφι με τιμη ξαφνικα
μεγαλυτερη απο το υποδυεστερο καθε μεγαλης αλυσιδας
που επιχειρεις να αποφυγεις.

ποιανου ειναι τελικα η βλακεια;
και ποιος δεν κανει επιχειρηση;
θα'ναι παντα μοιρασμενη
άρρηκτη η βασικη σχεση
που τα παντα συνδεει
περιφρονημενη ή οχι τα διεπει.

τωρα γιατι εσυ/εγω να εξαρτασαι απο αλυσιδες και αγορες
οταν η πλαση τις σπαει και προσφερεται ελευθερη
μοναχά
ειναι αλλο καπελο κι αυτο πεταμενο.
σε ειδα να το σηκωνεις
διχως να ρωτας ποιανου ειναι
οταν αλλοι σε κοιτουσαν σαν κλεφτη
αδιαφορα τα ματια σου γραφανε
κανενος.

αγορα και ανταγωνισμος. εργασια και ανταγωνισμος.
ειδικευμενος ή ανειδικευτος. ο ανταγωνισμος
παντου ιδιος και ο καθενας κι ενας εργατης.
εχει δεν εχει χαρτια
πτυχια διπλωματα επιπλεον γνωσεις
καλειται καθε τοσο μετα θελησεως του
να ξεπερναει τα ορια του στα ορια της ανευλευθεριας.
κει που φευγατος εσυ και ακομη παλευεις
να σημαζεψεις τα ασημαζευτα.
και λες αλιμονο ειναι να μπερδευει κανεις
την οποια προσωπικοτητα του στον χωρο εργασιας του
κοβοντας και ράβοντας μονο και μονο να εξυπηρετεί
οποιον του καπνισει ταχα, ανευ εξαιρεσης.
κι αν εσυ ξεχωριζεις και διακρινεις την καθεμια
γιατι απλα κανεις καλα την δουλεια σου
το προφιλ σου χαμηλο απο τρελα υψη
μια κουκιδα στο υψος της

παντα θα βγαζει ματι..
και τιποτα να μην κανει.
ερχονται επι τοπου αυτα τα ιδια τα ορια στιγμες
κι αν δεν παρεις θεση δεν σε αφηνουν
αυτα τα ιδια μονο θα σε σκασουν.
οταν ενα ον επανειλειμμενως κλωτσιεται
κι ερχεται η ωρα που δεν φτανει μονο στα αυτια σου
αλλα αναμφιβολα και στα ματια σου μπροστα.
βλεπεις το αδιανοητο ειναι να σιωπησεις
και το αδυνατο να τα κλεισεις.
ειναι ανθρωπος αυτο ή ζωο το ενα και το αυτο.
ορια που δεν περιμενεις να γινουν απο τον καθενα
ποτε κοινως αποδεκτά.

σε ακρα του ταφου σιωπη
σε ματια που χασκουν
σαν να βρισες τον παπα της ενοριας
τι γινεται οταν εσυ το αντιλαμβανεσαι
και η αλλη πλευρα κανει τον νταή
σαν δει δεν το αφηνεις να περασει;
παιρνεις τον πουλο αδερφε.

χανεις την δουλεια σου.
και ποια ειναι δικη σου;
αυτή που δεν θα σου προσφερει κανεις
να την περιμενεις
μονο απο εσενα.
σε ενα κλειστο κυκλωμα οφ δε ρεκορτ στα ματια σου
βασικο προσωπικο επιχειρηση ενα κωλος και βρακι
ενα φοβαται και τρεμει
την ενεργη ισχυ του καθαρου μετωπου
ειναι κι ο πολεμος των ανταγωνιστων
κι 'τελευταια τρυπα του ζουρνα' οι αδιαφθοροι

και δεν κλεινει τιποτα
μονο η κλιση υπαρχει η μετατοπιση η περιστροφη.
γι αυτο θα υπαρχουν παντα οι ταξιδιωτες
και οι αγκυροβολημενοι στα λιμανια.
γι αυτο δεν εχεις τιποτα να ζητησεις
απο το ατερμονο ταξιδι..
μονο η ψυχή σου καμια φορα: να της απανταει.

ειναι αυτή, που σβηνει και χανεται
οποτε χανεις και μια σου αγκυρα
δεν σε χωραει ο τοπος το σωμα.
ειναι το δηλητηριο πικρο
το διχως τελος..
ετσι στα ματια τους καις και σβηνεις
απροσβλητος πια αθιχτος
απο την ασβεστη απωλεια
πληγες που δεν κλεινουν
απο οδυνη ψυχής
πηγες αμολυντες.

εισαι αλλο φρουτο.
το ακμαιο παντα οσοι πετουν
ειναι δυσκολο να το δικαιολογησουν
κι αυτο δεν το ανεχονται οι πολλοι..
θα ηταν παλι αλιμονο να πεις κατι εδω
δυστυχως ή ευτυχως
καπως αλλιως δεν βαστουν

βασικες ισορροπιες χανονται
διχως εσενα τους λιγους
που μονο λιγοι δεν βρεθηκαν ποτε

ολοι απαραιτητοι βεβαιως οπως το λεν..
μα χωρις σαν εσενα φρουτο
κανεις απαραιτητος.
ειναι η φαντασια σας
που φαντασια δεν ειναι.
και δεν περιμενες ποτε
στον καθενα να υπερισχυσει.
εισαι οι μονοι, αφελεις,
που δεν θα ξανα υπαρξουν.

εισαι αυτοι που οταν χανουν ο,τι αχρονα
αγαπουν αθευραπευτα
πεθαινουν
για το αν ζει εδω ή
καπου αλλου.

οι αλλοι μονο θρηνουν και πενθουν
το αδοκιμαστο και αγνωστο
δεν ξερουν ουτε θελουν να μαθουν
οπως πατουν το χωμα και
οπως πανω σας γελουν.

μα ακαταμαχητος θανατος
αλλος απο το να πεθαινεις αδειος
και νεκρος δεν υπαρχει
για την αγαπη
προσφορα εδαφος
αν δεν γινεσαι προσφορο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-07-2019