Φωνή να'χει ο λυγμός

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σήμερα...λέω, να μου το αφιερώσω!! να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μοναξιά μου εσύ, σιωπή
μες στο θόρυβο της πόλης
κόκκινο μπρούσκο ένα κρασί.
Χάδι, της πλάσης όλης.

Πήγαν τα πουλιά στις φωλιές
η πολιτεία φώτα βάζει
να`ναι γεμάτες οι αγκαλιές
δάκρυ! παιδιών μην στάζει.

Νυχτώνει στα συρματοπλέγματα
που`χουνε πάτωμα, χώμα
νυχτώνει και στα βλέμματα
στων κουρελιών το στρώμα!!

Μοναξιά μου εσύ , σκέψεις...
σκέψεις, αράδες στο χαρτί
μικρές κι άγνωρες λέξεις!
Να`χαμε θεέ μου μια γιορτή.

Μοναξιά μου εσύ, Φεγγάρι
ολόγιομο να σε κοιτώ
ν` ονειρεύομαι οι φάροι
να γίνουν φυλαχτό!!

Φυλαχτό, φως και ελπίδα
για τα τρελά πουλιά
δυο βιολιά σε μια σελίδα.
Κόρφος της μάνας με φιλιά!!!

Να`χα θεέ την δύναμη
τα χέρια μου ν` απλώσω
μικρή, φτωχή κι ασήμαντη!
Ποιον άραγε να σώσω.

Μοναξιά μου εσύ, καθρέφτη
πως σου μοιάζω κάθε βράδυ
χρόνε μου, μεγάλε κλέφτη.
Με μια πένα για υφάδι!

Υφαίνω λέξεις νήματα
μοναξιά μου εσύ, σωσμός!
Για να μιλώ στα κύματα.
Φωνή, να`χει ο λυγμός!

Αδαμοπούλου Γεωργία
17-7-2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-07-2019