Προμηθέας

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εδώ μες στ’ άνυδρα βουνά στα όρη του Καυκάσου
με έδεσαν τα δεσμά σου
κι ο χρόνος δεν περνά
παντού πέτρα αλατόμητη, δεντρά μαραζωμένα
στην ξέρα ριζωμένα
όπως κι εγώ κι αυτά

κι απάνω κύκλο τα πουλιά, τα όρνεα να πετούνε
που σάρκα ως μυριστούνε
χιμούν από ψηλά
και δε λυπάμαι που άδικα με έκριναν με δικάσαν
για όσους με προσπεράσαν
γι’ αυτούς πονάει η καρδιά

και λέω του βράχου του ξερού, έλα ν’ αγκαλιαστούμε
κοινή μοίρα βαστούμε:
να ζούμε μοναχοί
εδώ μακριά απ’ τη θάλασσα στην εσχατιά του κόσμου,
λίγη σκληράδα δώσ’ μου
σου δίνω εγώ ψυχή

κι αυτός μου λέει μ’ ανθρώπινη φωνή: δυο δρόμους έχεις
ή πολεμάς ή αντέχεις
τη μοίρα τη σκλαβιά
κι αν θες τα λόγια μου άκουσε, κι ας είναι λόγια λίθου
το τίμημα του μύθου
πάντα είναι η μοναξιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2019