Και στέριωνες στο χώμα ( Στην συλλογή )

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου.Δεν ξέρω τι είναι η ποίηση.Μερικές φορές μου μοιάζει ότι είναι η καρδιά μας που την πατάμε σ` ένα άσρο χαρτί ν` αφήσει το σημάδι της που θα φωνάζει...η αλήθεια.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Από την συλλογή ( Μες στη σπηλιά αγιοκέρι )

Καλοκαιράκι
κι` έβρεξε λάσπη
πέτρα την πέτρα
λιθάρια, στουρνάρια.
Τόποι ξεροί κι` αβύσσου πηγάδια.
Να μην λεκιάσεις το λευκό σου το φουστάνι
το`πλένες να`ναι καθαρό
Έβρεχε λάσπη από καιρό!
κι` εσύ σκεφτόσουν το φουρό.

Περπατάς και μετράς εμπόδια
παλιές δικές αναμνήσεις.
Αρχαία σκουριά
καυτά τα καρφιά!
Παρακαλώ, μην μου μιλήσεις
έβρεχε λάσπη, φτηνές οι λύσεις.
Στο θολό ποτάμι τ` ανθρώπου....
στο δι` ευχών!!
Στολισμένων, καθαρών!
των ψυχών.

Πέτρα τη πέτρα
και, σου μιλούν για αγάπη.
Σαν σου τσακίσουν τα φτερά
λεκιάσουν το φουστάνι
σαν σου βουτήξουν τη χαρά.
Σαν σου αρπάξουν τη τιμή!!
Πνίγηκες, θα βουρκώσεις
Στέρεψες.
Δεν έχεις πια να δώσεις.

Καλοκαιράκι ψυχή μου κοίτα.
Φυτρώσαν βάτα στο βουνό
κι` ήθελες, κρινάκι γαλανό.
Σφυροκοπάει τ` αγιάζι!
Μ` αχαριστία μοιάζει!.

Γκρεμίζουν, ότι έχτισες
εδώ και χίλια χρόνια
τη σκάλα που ανέβαινες!
Και στέριωνες στο χώμα!
Πότισες με το δάκρυ σου
το κυπαρισσάκι τ` αψηλό.
Ποτέ να μην δακρύζει!!!!
να`ναι καλά, ν` ανθίζει!
Στο τελευταίο το αντίο
Καλοκαιράκι κι` έβαλε
Θεέ μου
Τόσο κρύο.

Αδαμοπούλου Γεωργία
2-8-2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-08-2019