Μες στις πλάκες, στη σπηλιά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου...άλλο ένα από το σακούλι!! μήπως έχω βρε παιδιά και εγώ μια ελπίδα, να πάρω κάτι τις, έστω σε δέκα χρόνια. Νομίζω ότι μαζεύτηκαν 10.000 αχ! Γιάννο μου, σβούριξε τα απ` το μπαλκόνι.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα εισιτήριο διαρκείας θα βγάλω
θα ταξιδέψω, θα χαθώ
δεν θέλω τίποτα, τίποτα άλλο
κει στα φεγγάρια σαν βρεθώ.

Δεν θα`χω, δάκρυα ποταμούς
σημάδια για την αγάπη
θα`μαι σε τόπους μακρινούς !!
μακριά απ` τ` ανθρώπινα πάθη

Εκεί θα ζω, στο πουθενά
μ` ένα φορτίο αναμνήσεις
μες στου μυαλού μου τα κενά
δεν θα ζητώ τις λύσεις.

Θα` χω τριανταφυλλένια χρώματα
να βάφω την κάθε μέρα
με ροδαμάκια αρώματα.
Τι? κάνω, άραγε εδώ πέρα.

Ρομαντική, την ύπαρξή μου
Χαραυγές, κόκκινα Δειλινά
για να βουτάω την ψυχή μου
σ` ότι, δεν με πονά.

Ένα εισιτήριο διαρκείας, προσεχώς!!
μ` ένα κατάλευκο φουστάνι
να βλέπω λαμπερό ένα φως
από θαλάσσιο πυροφάνι.

Μπορεί, να χαθώ στα κύματα
μπορεί, σε σκήτη , σε σπηλιά
να στέλνω χαιρετίσματα
σ` όλου του κόσμου τα πουλιά.

Θα ταξιδέψω, θα χαθώ
κι` αφήνω πίσω την πληγή
κει στα περβόλια σαν βρεθώ.
Θα λέω...Αγάπησα!! στη Γη.

Βαθιά πληγή τ` ανθρωπινά
θα ταξιδέψω, να μερέψω
Τούτα τα γκρίζα δειλινά!
που δεν μπορώ ν` αντέξω!

Στα φεγγάρια, στις κορφές
έχω ελευθερίας πτήση
κοίτα με, με μουσικές
Το χορό, τον έχω στήσει.

Με χρυσοκόκκινο φουστάνι.
Με εβδομήντα επτά!! βιολιά
Βγήκα φως μου, για σεργιάνι.
Μες στις πλάκες, στη σπηλιά!

Αδαμοπούλου Γεωργία
6- 8 2019..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-08-2019